Wersja z 10:21, 29 sty 2019 edytuj Mathiasrex (dyskusja \| edycje) 345 374 edycje kat. ← poprzednia edycja		Wersja z 18:18, 22 lut 2020 edytuj anuluj edycję Mathiasrex (dyskusja \| edycje) 345 374 edycje wikizacja następna edycja →
Linia 34: Wkrótce po egzekucji, 2 i 3 lipca, doszło do tumultu w Wilnie, podczas którego uczniowie jezuiccy splądrowali zbór kalwiński na ul. Bernardyńskiej zniszczyli bibliotekę i archiwum, pobili ewangelików, w tym śmiertelnie miejscowego [[minister (duchowny)\|ministra]] Marcina Tertuliana, a następnie zbór spalili<ref>{{Cytuj książkę \| autor = Henryk Wisner \| tytuł = Sejmiki litewskie i kwestia wyznaniowa 1611–1648 \| data = 1978 \| seria = Odrodzenie i reformacja w Polsce, XXIII \| strony = 126 \| tom = XXIII}}</ref>. Sprawa Franco rozpaliła waśnie religijne i pogorszyła sytuację innowierców na [[Litwa\|Litwie]]. Interwencje szlachty innowierczej u króla i w [[Sejm ~~Królestwa~~walny ~~Polskiego~~I Rzeczypospolitej\|Sejmie]] nie przyniosły żadnego rezultatu – nie udało się uchwalić ustawy przeciwko tumultom. Jezuici bronili i usprawiedliwiali swoich uczniów w wydanej broszurze próbując dowieść zagrożenia ze strony innowierców<ref>{{Cytuj książkę \| autor = Józef Łukaszewicz \| tytuł = Dzieje kościołów wyznania helweckiego w Litwie \| wydawca = Drukarnia Orędownika na Garbarach \| miejsce = Poznań \| data = 1842 \| strony = 147, 148}}</ref>. W późniejszych latach Franco został w Polsce zapomniany, jednak pisali o nim zachodnioeuropejscy protestanci, np. [[David Pareus]] oraz [[bracia polscy]], np. [[Andrzej Lubieniecki]], którzy piętnowali katolicką [[kontrreformacja\|kontrreformację]]<ref>J. Tazbir, ''op. cit.'' s. 104-105.</ref>.

Franco de Franco: Różnice pomiędzy wersjami