Wiktor Skworc: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK+mSK+ToS, dewiza z herbu (oryginalna w języku polskim)
Linia 8:
|opis grafiki = Wiktor Skworc (2020)
|herb = Coat of arms of Wiktor Skworc.svg
|dewiza = InW SpirituDuchu SanctoŚwiętym
|dewiza - j. polski = W Duchu Świętym
|państwo = [[Polska]]
|data urodzenia = [[19 maja]] [[1948]]
Linia 65:
Urodził się 19 maja 1948 w [[Bielszowice|Bielszowicach]]{{r|Nowy arcybiskup metropolita katowicki}}, obecnie dzielnicy [[Ruda Śląska|Rudy Śląskiej]]{{r|Bielszowice: Uroczysta msza w intencji górników}}. Egzamin dojrzałości zdał w 1966{{r|Nowy arcybiskup metropolita katowicki}} w [[II Liceum Ogólnokształcące im. Gustawa Morcinka w Rudzie Śląskiej|II Liceum Ogólnokształcącym w Rudzie Śląskiej]]{{r|Wiktor Skworc wraca do siebie. Jak go wspominają Rudzianie?}}. W 1973 ukończył studia filozoficzno-teologiczne w [[Wyższe Śląskie Seminarium Duchowne w Katowicach|Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie]]. W trakcie studiów w roku akademickim 1970/1971 odbył obowiązkowy roczny staż w kopalni węgla kamiennego „Walenty – Wawel” w Rudzie Śląskiej{{r|Nowy arcybiskup metropolita katowicki}}. 19 kwietnia 1973{{r|catholic-hierarchy}} w [[archikatedra Chrystusa Króla w Katowicach|katedrze Chrystusa Króla w Katowicach]]{{r|Homilia abp Skworca w archikatedrze Chrystusa Króla}} został [[sakrament święceń|wyświęcony]] na [[prezbiter]]a przez [[Herbert Bednorz|Herberta Bednorza]], biskupa diecezjalnego katowickiego{{r|catholic-hierarchy}}. Na [[Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie|Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie]] uzyskał w 1979 stopień [[licencjat naukowy|licencjata]] [[teologia|teologii]], a w 1995 na podstawie [[dysertacja|dysertacji]] ''Budownictwo kościołów w diecezji katowickiej w latach 1945–1989'' stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] nauk humanistycznych{{r|Nowy arcybiskup metropolita katowicki}}.
 
Po przyjęciu święceń [[diakon]]atu przebywał w Dreźnie, gdzie pełnił posługę duszpasterza polskiej młodzieży pracującej w Dreźnie i Lipsku. W sierpniu 1973 został mianowany [[wikariusz]]em [[parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]]. W latach 1975–1980 był sekretarzem i [[kapelan]]em biskupa Herberta Bednorza. W 1980 został mianowany kanclerzem kurii diecezjalnej w Katowicach. Pełniąc tę funkcję, przyczynił się do wybudowania domu księży emerytów i [[Klasztorklasztor karmelitanek bosych w Katowicach|klasztoru sióstr karmelitanek w Katowicach]], a także utworzył fundusz pomocy dla księży misjonarzy. Ponadto w czasie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] współtworzył i współdziałał w ramach Biskupiego Komitetu Pomocy Więźniom i Internowanym. Był również jednym z głównych organizatorów wizyty papieża [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] w Katowicach w trakcie jego [[podróż apostolska Jana Pawła II do Polski (1983)|podróży apostolskiej do Polski w 1983]]. W latach 80. pośredniczył także jako mediator w sporach pomiędzy strajkującymi i pracodawcami. Od 1992 piastował urząd [[wikariusz|wikariusza generalnego]] i ekonoma archidiecezji katowickiej. Oprócz tego był wizytatorem diecezjalnym oraz członkiem [[rada kapłańska|rady kapłańskiej]] i [[kolegium konsultorów]]{{r|Nowy arcybiskup metropolita katowicki}}.
 
W 1979 został zarejestrowany przez [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|Służbę Bezpieczeństwa]] jako [[tajny współpracownik]] o pseudonimie „Dąbrowski”. Miało to miejsce po zatrzymaniu go przez patrol [[Milicja Obywatelska|Milicji Obywatelskiej]], który odkrył że w bagażniku przewoził tzw. żywność delikatesową z [[Baltona|Baltony]] w ilości większej niż na potrzeby jednej osoby. W czasie przesłuchania został poinformowany, że może być oskarżony o [[spekulacja|spekulację]]{{r|Isakowicz-Zaleski 277}}. Współpraca formalnie została rozwiązana w listopadzie 1989{{r|Inwentarz archiwalny}}. W archiwach [[Instytut Pamięci Narodowej|Instytutu Pamięci Narodowej]] zachowało się kilkanaście raportów z rozmów przeprowadzonych przez oficera prowadzącego, które odbyły się w różnych miejscach, również w prywatnych samochodach, w warunkach konspiracji. Zawarte są w nich m.in. informacje o stosunku kurii do [[Kazimierz Świtoń|Kazimierza Świtonia]], o rozmowie dyscyplinującej z ks. [[Bernard Czernecki|Bernardem Czerneckim]], by nie dopuszczał do wystąpień osób świeckich w kościele Matki Kościoła w Jastrzębiu-Zdroju, o planowanych nominacjach biskupów pomocniczych w [[archidiecezja katowicka|diecezji katowickiej]], o konkluzjach z rozmów w kurii po zatrzymaniu górników [[Kopalnia Węgla Kamiennego Mysłowice|kopalni Mysłowice]]{{r|Isakowicz-Zaleski 277-287}}. W 2006 zapewnił, że jego kontakty z funkcjonariuszami SB odbywały się za wiedzą katowickich ordynariuszy{{r|Chodziłem po cienkim lodzie}}.