Stanisław Ostaszewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
|||
Linia 31:
== Życiorys ==
Był synem [[Teofil Wojciech Ostaszewski|Teofila (1807-1889)]] i [[Emma Ostaszewska|Emmy z Załuskich (1831-1912)]]. Odziedziczył rodzinny majątek w [[Klimkówka (województwo podkarpackie)|Klimkówce]], gdzie w w 1905 posiadał we wsi obszar 516,9 ha<ref>[[Alojzy Zielecki]], ''Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej'', w: ''[[Sanok. Dzieje miasta]]. Praca zbiorowa pod redakcją [[Feliks Kiryk|Feliksa Kiryka]]'', Kraków 1995. s. 405.</ref>, a w 1911 posiadał 509 ha<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911 | miejsce = Sanok | data = 1911 | strony = 10 | url = http://
Scharakteryzowany w pamiętnikach wybitnego chemika, prof. [[Kazimierz Kling|Kazimierza Klinga]], jako człowiek o ''"umyśle na wskroś twórczym, pionierskim, wynalazczym"''<ref>Ostaszewski Stanisław (1862-1915) w: Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Część 11, Warszawa 2016, s. 51-56, oraz [[Kazimierz Kling]], "Pamiętniki", Biblioteka Ossolineum, sygn. 17800. Zob. {{Cytuj książkę|autor r=|rozdział=| tytuł= Inwentarz rękopisów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu |tom=17| wydawca=| miejsce=Wrocław|rok=2000|strony=114-115| isbn = 83-7095-044-2}}</ref> był inicjatorem i sponsorem nowatorskich przedsięwzięć. W swoim majątku w [[Klimkówka (województwo podkarpackie)|Klimkówce]] uruchomił eksperymentalną produkcję [[Węgiel aktywny|węgla aktywnego]], produktu który miał stać się podstawą rozwoju nowoczesnych gałęzi przemysłu (według [[Kazimierz Kling|Klinga]] miała to być pierwsza na świecie fabryka tej substancji). Do spółki z kanadyjskim przemysłowcem Williamem Henrym McGarvey'em (1843-1914) zbudował w [[Klimkówka (województwo podkarpackie)|Klimkówce]] jedną z pierwszych kopalni ropy naftowej. Jego majątek był wysoko uprzemysłowiony. Założył w nim m.in. fabrykę nawozów sztucznych (superfosforatu kostnego).
Linia 37:
Po ukończeniu studiów prawa w [[Kraków|Krakowie]], a następnie studiów rolnictwa w [[Halle (Saale)|Halle]], rozwinął z talentem aktywność hodowlaną. Jego osiągnięcia w rolnictwie były wyróżniane na wystawach krajowych i zagranicznych, a jego konie wygrywały biegi na wielu torach wyścigowych.
Sprawował szereg funkcji honorowych i należał do towarzystw rolniczych. 27 maja 1904 został wybrany członkiem zarządu powiatowego w Sanoku Towarzystwa „[[Kółko rolnicze|Kółek Rolniczych]]” z siedzibą we Lwowie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Zgromadzenie Powiat. Kółek Rolniczych w Sanoku | czasopismo = Gazeta Sanocka | strony = 3 | data = Nr 22 z 29 maja 1904 | url = http://
Zmarł 30 maja 1915 w Klimkówce<ref>Ilustrowany Kuyer Codzienny, Nr 136, 6 czerwca 1915: ''Dnia 31 maja zmarł w Klimkówce ś.p. Stanisław Ostoja Ostaszewski, syn ś.p. Teofila i Emmy z hr. Załuskich, pozostawiając żonę i czworo małoletnich dzieci. Zmarły był wzorem obywatela, pilnym i dobrym gospodarzem, opiekunem i przyjacielem swego ludu, dla którego całe życie usilnie pracował.''</ref> Z małżeństwa z [[Aniela Ostaszewska|Anielą z Sękowskich (1882-1937)]] pozostawił syna [[Józef Feliks Ostaszewski|Józefa (1904-1989)]] i trzy córki: [[Daniel Rodich-Laskowski|Marię Rodich-Laskowską]], [[Zofia Tarnowska z Ostaszewskich|Zofię Tarnowską]] i [[Izabella Zielińska|Izabellę Zielińską]]. W 2016 roku został opublikowany dziennik jego żony, [[Aniela Ostaszewska|Anieli z Sękowskich Ostaszewskiej]], napisany w latach 1914-1915<ref>Aniela Ostaszewska, ''Dziennik Klimkówka 2 VIII 1914 – 24 IV 1915. Dwór Ostaszewskich. Galicyjski epizod z wielkiej wojny'', opr. Krzysztof Sołtysik, wyd. Ruthenus, 2016, {{ISBN|9788375304367}} Zob. też: Papiery Stanisława i Anieli z Sękowskich Ostaszewskich w: {{Cytuj książkę|autor r=|rozdział=| tytuł= Inwentarz rękopisów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu |tom=17| wydawca=| miejsce=Wrocław|rok=2000|strony=112-114| isbn = 83-7095-044-2}}</ref>.
| |||