Jacek Maria Cormier: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot poprawia błędne wywołania {{PAGENAME}} |
m link wewn. |
||
Linia 33:
W roku 1859 złożył w [[Rzym]]ie [[Śluby zakonne|śluby wieczyste]]. Był kolejno submagistrem nowicjuszy w Viterbo i w Świętej Sabinie w Rzymie, magistrem nowicjuszy i przeorem w Corbara, pierwszym prowincjałem odnowionej Prowincji Tuluzy (1865), przeorem w [[Marsylia|Marsylii]], [[Tuluza|Tuluzie]] i Saint-Maximin, asystentem generała (1891-1896), prokuratorem generalnym (od 1896), a w końcu [[Generałowie zakonu dominikanów|generałem Zakonu]] (1904-1916).
Sprawując urząd generała doprowadził do odnowienia prowincji dominikańskich w Czechach, na Sycylii, w Kolumbii i w Aragonii oraz doprowadził do powstania nowych w Kanadzie i w Kalifornii. Wznowił działalność założonego przez św. Dominika klasztoru dominikanek w Prouille we Francji. Przyłączył do zakonu 32 zgromadzenia żeńskie. W 1908 r. doprowadził do przekształcenia dominikańskiego kolegium Angelicum w [[Papieski Uniwersytet Świętego Tomasza z Akwinu|Międzynarodowy Instytut Papieski ''Angelicum'']] z wydziałami filozofii, teologii i prawa kanonicznego.
Wydał wiele pism, w tym przede wszystkim listy dotyczące formacji zakonnej oraz dzieła ascetyczne, pedagogiczne i [[hagiografia|hagiograficzne]].
Zmarł w Rzymie 17 grudnia 1916 roku. Jego grób znajduje się od 1934 roku w [[Kościół świętych Dominika i Sykstusa w Rzymie|kościele uniwersyteckim św. Dominika i Sykstusa]] (''Angelicum''). 20 listopada 1994 roku został [[beatyfikacja|beatyfikowany]] przez papieża [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]].
{{Generałowie zakonu dominikanów}}
| |||