System Stanisławskiego: Różnice pomiędzy wersjami

 

''Zadanie założone'' jest głównym zadaniem danej postaci w założeniu scenariusza, natomiast podczas poszczególnych scen dzieli się na ''zadania poboczne''. Stanisławski nakazuje aktorowi czerpać z punktów odniesień własnych, to jest zapisu przeżyć wewnętrznych, wspomnień itp. Zaczyna się od tego, że aktor potrafi wyobrazić sobie wszystko cieleśnie. Wyobraża sobie, co by się stało, gdyby znalazł się w takiej sytuacji.

 

Metoda została opisana po raz pierwszy w pracy Stanisławskiego ''Работа актёра над собой'' – „Praca aktora nad sobą”<ref>''Работа актёра над собой'', Moskwa, 1938; polski przekład: Warszawa, 1954.</ref>.