W 1849 w Paryżu Mickiewicz wydawał i redagował „[[La Tribune des Peuples]]” (''Trybunę Ludów''), międzynarodowy dziennik polityczny, głoszący idee Wiosny Ludów.
== Mesjanizm polski ==
Obok czysto literackiej spuścizny i testamentu Adama Mickiewicza, jednym z ważniejszych i wyjątkowo trwałym zapisem poety było stworzenie przez niego zrębów prądu filozoficzno-historycznego znanego, jako [[mesjanizm polski]]. Jakkolwiek za twórcę [[Filozofia historii|historiozoficznego]] prądu mesjanistycznego, a w szczególności mesjanizmu polskiego uznaje się [[Józef Hoene-Wroński|Józefa Hoene-Wrońskiego]], to właśnie Mickiewicz spopularyzował ten pogląd i połączył go z pierwiastkami narodowej historii, mistyki religijnej. To mickiewiczowskie sformułowania zasad mesjanizmu w ''Księgach narodu Polskiego'' pozwoliły czytelnikom w Niemczech, Włoszech, Irlandii, na Ukrainie i Węgrzech wyraźnie postrzec i odczytać rewolucyjne hasła wolnościowo-wyzwoleńcze{{r|krzyżanowskiJ}}. Tenże program, bardziej niż jakikolwiek ściśle rozumiany prąd literacki dał podstawy nie tylko wizji Polski męczęńsko-odkupicielskiej, która miała być jutrzenką wolności narodów, ale dał podstawy do utrwalenia się i ważności postaci wieszcza narodowego. Tak widziany wieszcz to nie zwykły poeta czy pisarz – to autentyczny prorok religii mesjanistycznej. Dawało to wyraz w wielu określeniach mesjanizmu polskiego używanych przez samego Mickiewicza, jak np. „Polska – Chrystusem Narodów” itp.
