Władysław II Jagiełło: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 130:
Na wielkiego księcia litewskiego Jagiełło wyznaczył swego najmłodszego brata [[Świdrygiełło|Świdrygiełłę]], co jednak wzbudziło gwałtowną reakcję polskiej szlachty, gdyż łamało to postanowienia unii w Horodle. Wojska koronne w akcie samowoli zajęły wówczas Podole. Na dodatek Świdrygiełło zawarł przymierze z Zakonem, wskutek czego doszło do wyprawy Jagiełły przeciwko zbuntowanemu bratu w 1431 roku i [[wojna polsko-krzyżacka (1431–1435)|kolejnej wojny z Krzyżakami]]{{odn|Krzyżaniakowa|Ochmański|2006|s=302–304}}.
Sprawę sukcesji w Polsce i na Litwie rozstrzygnął zjazd w Sieradzu w 1432 roku. Król wówczas zyskał od panów polskich – za cenę przywilejów – zgodę na koronację Władysława tuż po własnej śmierci, a także uznana została władza Świdrygiełły na Litwie. Mimo to problematyczny wielki książę nie zerwał sojuszu z Krzyżakami. Wówczas 1 września 1432 roku w zamachu stanu na Litwie władzę objął [[Zygmunt Kiejstutowicz]]. 15 września poselstwo królewskie spisało [[Unia grodzieńska|unię w Grodnie]], w której zabroniło wielkiemu księciu dziedziczenia tronu litewskiego oraz wymusiło na nim zerwanie sojuszu z Zakonem. Jagielle nie udało się zapewnić dziedziczenia tronu swemu synowi, który miał być wybrany w ramach elekcji. Krótkotrwały sojusz z husytami w latach 1432–1434, który doprowadził do zawarcia z Zakonem [[Rozejm w Łęczycy|rozejmu w Łęczycy]], został przerwany po [[bitwa pod Lipanami|bitwie pod Lipanami]], w wyniku której Zygmunt Luksemburski odzyskał władzę w Czechach{{odn|Krzyżaniakowa|Ochmański|2006|s=305–309}}. XDD
<br />
== Śmierć ==
| |||