Faraon (film): Różnice pomiędzy wersjami

[[Krytyka filmowa|Krytycy]] odnieśli się do ''Faraona'' pozytywnie. Film traktowano jako superprodukcję, która podważała reguły amerykańskiego kina ''[[Peplos#Peplum|peplum]]'', co jedni poczytywali za wadę, drudzy – za zaletę. Pojawiały się również interpretacje wskazujące na ''Faraona'' jako film o wymowie antyklerykalnej. Powszechnie chwalono również warstwę estetyczną filmu. Dzieło Kawalerowicza zostało nominowane do [[Oscar dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego|Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego]], było także pokazywane na zamknięcie [[19. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|19. MFF w Cannes]].

''Faraona'' krytycy najczęściej opisywali jako „supergiganta”, czyli film historyczny na miarę włoskich monumentów oraz powstałej w 1963 roku amerykańskiej ''[[Kleopatra (film 1963)|Kleopatry]]''. Część krytyków, na przykład ze „[[Sztandar Młodych|Sztandaru Młodych]]” oraz „Kierunków”, upatrywała w tym wadę, uskarżając się na niedostatek statystów oraz ekranową nudę{{odn|Birkholc|2017|s=488}}. Z tymi opiniami nie zgadzał się [[Stanisław Ozimek]], który w sekwencji bitwy Egipcjan z Libijczykami dostrzegł szereg nowatorskich środków wyrazu, między innymi ujęcia z lotu ptaka oraz z punktu widzenia samego Ramzesa{{odn|Birkholc|2017|s=489}}. Po latach [[Tadeusz Sobolewski]] porównał ową sekwencję do późniejszego ''[[Szeregowiec Ryan|Szeregowca Ryana]]'' (1998) [[Steven Spielberg|Stevena Spielberga]]{{odn|Birkholc|2017|s=489}}. Niemniej jednak film Kawalerowicza poczytywano głównie jako polemikę artystyczną z tradycyjnym amerykańskim kinem ''[[Peplos#Peplum|peplum]]''; [[Krzysztof Kochański]] na łamach „[[Tygodnik Kulturalny|Tygodnika Kulturalnego]]” skupił się na warstwie plastycznej filmu, w którym – w porównaniu z jaskrawymi filmami hollywoodzkimi – kolorystyka jest szarożółta, a monumentalne budowle są ukazane w stanie rozpadu. [[Jerzy Płażewski]] docenił również surowość samych wnętrz pałacowych{{odn|Birkholc|2017|s=490–491}}. Części krytyków taka forma jednak się nie podobała: [[Janusz Gazda]] w scenach kobiecych dostrzegł tradycyjny dla [[Film kostiumowy|kina kostiumowego]] „regularny strip-tease”, a [[Krzysztof Teodor Toeplitz]] uznał, że ''Faraon'' „zatrzymał się gdzieś w przejściu pomiędzy filmem wielkich ambicji a filmem wielkiej produkcji”{{odn|Birkholc|2017|s=492–493}}.