Oddziaływanie słabe: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
m →Łamanie symetrii: drobne gramatyczne |
||
Linia 33:
Słabe oddziaływania były opisywane przez [[teoria Fermiego|teorię Fermiego]] jako bezpośrednie spotkanie czterech oddziałujących z sobą [[Fermiony|fermionów]], jednak odkrycie łamania parzystości oraz [[renormalizacja|renormalizacji]] sugerowało, że potrzebne jest inne podejście. W 1957 [[Robert Marshak]] i [[George Sudarshan]], a następnie również [[Richard Feynman]] i [[Murray Gell-Mann]] zaproponowali dla słabych oddziaływań [[lagranżjan]] typu '''V-A''', czyli [[wektor]] minus [[pseudowektor]]. W takiej teorii słabo oddziałują jedynie lewoskrętne cząstki (i prawoskrętne antycząstki). Ponieważ pod wpływem lustrzanego odbicia lewoskrętna cząstka zamienia się na prawoskrętną cząstkę, tłumaczy to maksymalne łamanie parzystości.
Teoria ta zezwalała jednocześnie na zachowanie symetrii CP. '''CP''' to złożenie symetrii parzystości '''P''' (odbicie lustrzane) ze sprzężeniem ładunkowym '''C''' (zamiana cząstek na antycząstki). Kolejną niespodzianką
== Teoria oddziaływań elektrosłabych ==
|