Owen Farrell: Różnice pomiędzy wersjami

{{Rugbysta infobox/lata|2008–|[[Saracens F.C.|Saracens]]<ref name="It's Rugby">{{cytuj stronę | url = http://www.itsrugby.co.uk/player-14883.html | tytuł = Player statistics Farrell Owen club stats | opublikowany = It's Rugby | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>|40123|3601338}}

{{Rugbysta infobox/lata|2012–|{{Reprezentacja|Anglia|r}}<ref name="ESPN Scrumscrum">{{cytuj stronę | url = http://www.espnscrum.com/england/rugby/player/82092.html | tytuł = Owen Farrell | opublikowany = ESPN Scrum | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>|2083|195914}}

{{Medalista infobox/nagłówek|[[Mistrzostwa świata juniorówU-20 w rugby union mężczyzn|Mistrzostwa świata juniorów]]}}

{{Medalista infobox/wiersz|2|[[Mistrzostwa Świata JuniorówU-20 w Rugby Union Mężczyzn 2011|Włochy 2011]]|}}

'''Owen Farrell''' (ur. [[24 września]] [[1991]] w [[Higher End|Billinge Higher End]] w pobliżu [[Wigan]]{{r|ESPN Scrumscrum}}) – angielski [[rugby (sport)|rugbysta]] występujący na pozycji {{Pozycje ru|12|środkowego}} lub {{Pozycje ru|10|łącznika ataku}}{{r|Saracens}}<ref name="RFU">{{cytuj stronę | url = http://www.rfu.com/squadsandplayers/englandelite/owenfarrell | tytuł = Owen Farrell | opublikowany = [[Rugby Football Union]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>, [[Reprezentacja Anglii w rugby union mężczyzn|reprezentant kraju]]; syn [[Andy Farrell|Andy’ego Farrella]].

Faktycznie, w roku 2007 Farrell dołączył do akademii Saracens{{r|Saracens}}, a w sierpniu 2008 roku podczas przedsezonowego sparingu zmienił swojego kontuzjowanego ojca{{r|RFU}}<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.guardian.co.uk/sport/2008/oct/25/saracens-anglowelshcup | tytuł = New horizon for Farrell - and a rising son | nazwisko = Malin | imię = Ian | data = 2008-10-28 | praca = [[The Guardian]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>. Już w październiku, w wieku zaledwie 17 lat i 11 dni, wystąpił w meczu [[Anglo-Welsh Cup|Pucharu Anglo-Walijskiego]] przeciw [[Scarlets]]. Został wówczas najmłodszym zawodnikiem w historii, który zagrał w meczu angielskich rozgrywek. Rekord ten został później pobity przez [[George Ford|George’a Forda]]{{r|ESPN Scrumscrum|RFU}}<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.telegraph.co.uk/sport/rugbyunion/club/3141371/History-boy-Owen-Farrell-proves-a-chip-off-old-block-for-Saracens-Rugby-Union.html | tytuł = History boy Owen Farrell proves a chip off old block for Saracens | nazwisko = Cleary | imię = Mick | data = 2008-10-05 | praca = [[The Daily Telegraph]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>. Pomimo tak wczesnego debiutu, Farrell na swój pierwszy mecz ligowy musiał czekać do [[English Premiership (2010/2011)|sezonu 2010/2011]]. Na jego początku młody zawodnik został wypożyczony do [[Bedford Blues]] z [[RFU Championship|Championship]]{{r|Saracens|ESPN Scrumscrum|RFU}}, gdzie zdążył zagrać w dwóch meczach ligowych{{r|It's Rugby}}. Wkrótce jednak sytacja kadrowa (kontuzja [[Derick Hougaard|Dericka Hougaarda]]) zmusiła władze Saracens do odwołania Farrella z wypożyczenia<ref name="shines">{{cytuj stronę | url = http://www.guardian.co.uk/sport/2011/may/30/owen-farrell-saracens-fly-half-england | tytuł = Owen Farrell shines for Saracens and targets fly-half spot for England | nazwisko = Rees | imię = Paul | praca = [[The Guardian]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>. Owen przebojem wdarł się do pierwszej piętnastki, wygrywając rywalizację z [[Alex Goode|Aleksem Goodem]] oraz sprowadzonym jako zastępstwo dla Hougaarda [[Gavin Henson|Gavinem Hensonem]]. Począwszy od połowy listopada, Farrell wystąpił jako numer 10 w 24 z 25 koljenych spotkań ''Sarries''{{r|shines}}, w grudniu zostając nawet zawodnikiem meczu [[Puchar Heinekena (2010/2011)|Pucharu Heinekena]] z [[Racing 92|Racing Métro 92]]{{r|ESPN Scrumscrum}}. W dalszej części sezonu wciąż grał na wysokim poziomie, czego ukoronowaniem był mecz finałowy z [[Leicester Tigers]], a w którym to Owen Farrell zdobył 17 z 22 punktów zwycięskiej drużyny{{r|ESPN Scrumscrum|RFU}}. Dzięki pewnemu wykonywaniu [[Podwyższenie (rugby)|podwyższeń]] i rzutów karnych, w grudniu 2012 roku na swoim koncie zebrał 360 punktów w 40 ligowych spotkaniach{{r|RFU}}.

Farrell grę dla Anglii rozpoczął od [[Reprezentacja Anglii U-16 w rugby union mężczyzn|drużyny do lat 16]], której był kapitanem<ref>{{cytuj stronę|url = http://www.rfu.com/news/2008/march/news-articles/farrellcaptainsenglandunder16infournationstournamentopener|tytuł = Farrell captains England Under 16 in Four Nations Tournament opener|data dostępu = 2013-01-21|opublikowany = rfu.com|język = en}}</ref>. Z [[Reprezentacja Anglii U-17 w rugby union mężczyzn|kadrą U-17]] wziął udział w tournée po [[Argentyna|Argentynie]]. Następnie występował dla [[Reprezentacja Anglii U-18 w rugby union mężczyzn|reprezentacji do lat 18]] i [[Reprezentacja Anglii U-20 w rugby union mężczyzn|20]]. Z tą ostatnią w 2011 roku wywalczył [[Wielki Szlem (rugby union)|Wielki Szlem]] podczas młodzieżowego [[Puchar Sześciu Narodów]]{{r|ESPN Scrumscrum}} (zaliczył wówczas dwa występy){{r|RFU}}. W tym samym roku wziął jeszcze udział w [[Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2011|Mistrzostwach Świata Juniorów we Włoszech]]{{r|RFU}}. Młodzi Anglicy dotarli wówczas do finału, w którym przegrali z [[Reprezentacja Nowej Zelandii U-20 w rugby union mężczyzn|reprezentacją Nowej Zelandii]]{{r|ESPN Scrumscrum}}.

Na początku 2012 roku Farrell junior znalazł się w 32-osobowym składzie reprezentacji Anglii, którą [[Stuart Lancaster]] powołał na [[Puchar Sześciu Narodów 2012|Puchar Sześciu Narodów]]{{r|ESPN Scrumscrum}}. W dorosłej drużynie zadebiutował 4 lutego na [[Murrayfield Stadium]] w meczu przeciw [[Reprezentacja Szkocji w rugby union mężczyzn|Szkocji]]{{r|ESPN Scrumscrum}}. W tym, podobnie jak i w kolejnym meczu przeciwko [[Reprezentacja Włoch w rugby union mężczyzn|Włochom]], grał na {{Pozycje ru|12|pozycji numer 12}}. W swoich dwóch pierwszych pojedynkach na arenie międzynarodowej, dzięki celnym kopom zdobył 22 punkty{{r|ESPN Scrumscrum}}. Gdy przed meczem z [[Reprezentacja Walii w rugby union mężczyzn|Walią]] kontuzji doznał łącznik młyna [[Charlie Hodgson]], na „dziesiątce” zastąpił go Farrell{{r|ESPN Scrumscrum}}. Latem tego samego roku rozpoczął wszystkie trzy mecze podczas serii pojedynków ze [[Reprezentacja Południowej Afryki w rugby union mężczyzn|''Springboks'']], jednak później stracił miejsce w składzie na rzecz [[Toby Flood|Toby’ego Flooda]]{{r|ESPN Scrumscrum}}. Kiedy w trakcie listopadowego meczu z drużyną z Południowej Afryki ten ostatni doznał kontuzji palca u stopy, stało się jasne, że w ostatnim jesiennym spotkaniu międzynarodowym, w którym rywalem Anglików mieli być [[Reprezentacja Nowej Zelandii w rugby union mężczyzn|''All Blacks'']], szansę dostanie Farrell<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.guardian.co.uk/sport/2012/nov/26/toby-flood-out-england-all-blacks | tytuł = Toby Flood ruled out of All Blacks Test at Twickenham with toe injury | data = 2012-11-26 | praca = [[The Guardian]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>. Kilka dni później [[World Rugby|IRB]] ogłosiła czterech nominowanych do nagrody [[World Rugby Player of the Year|Zawodnika Roku]], wśród których, ku powszechnemu zaskoczeniu, znalazło się także nazwisko Owena<ref name="nomination">{{cytuj stronę | url = http://www.guardian.co.uk/sport/2012/nov/28/owen-farrell-nomination-irb-award | tytuł = Owen Farrell receives nomination for IRB player of the year award | data = 2012-11-28 | praca = [[The Guardian]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref> (ostatecznie zwyciężył idol Farrella, [[Daniel Carter]]){{r|RFU}}<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.irb.com/history/awards/newsid=2064590.html | tytuł = Dan Carter named IRB Player of the Year | data = 2012-12-03 | opublikowany = [[World Rugby|Międzynarodowa Rada Rugby]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>. Trzy dni później, w meczu z Nową Zelandią Farrell rozwiał jednak wątpliwości co do swojego udziału w plebiscycie, zdobywając 17 punktów dla swojej drużyny (w tym pierwszych 15 w meczu). Ostatecznie dzięki trzem przyłożeniom Anglicy pokonali ''All Blacks'' 38-21, wygrywając z tym rywalem po raz pierwszy od dziesięciu spotkań<ref>{{cytuj stronę | url = http://tvnz.co.nz/rugby-news/all-blacks-stunned-inspired-england-5253404 | tytuł = All Blacks stunned by inspired England | data = 2012-12-02 | opublikowany = [[Television New Zealand]] | język = en | data dostępu = 2012-12-09}}</ref>. W swoich pierwszych dwunastu meczach w kadrze Farrell wykonał 38 celnych kopów z podstawki (rzuty karne i podwyższenia) na 47 prób{{r|RFU}}.

* nominacja do nagrody Odkrycia Sezonu 2009/2010 w Premiership{{r|Saracens|ESPN Scrumscrum}},

* nominacja do nagrody Młodego Zawodnika Sezonu 2009/2010 Stowarzyszenia Graczy Rugby (''Rugby Players' Association'', RPA){{r|Saracens|ESPN Scrumscrum}},

* Odkrycie Sezonu 2010/2011 w Premiership{{r|Saracens|ESPN Scrumscrum}},

* Młody Zawodnik Sezonu 2010/2011 według RPA{{r|Saracens|ESPN Scrumscrum}},

{{Przypisy}}|