Franciszek Szyszka (oficer): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kerim44 (dyskusja | edycje)
błędy edycyjne
Linia 23:
|wikicytaty =
}}
'''Franciszek Szyszka''' (ur. 30 listopada 1884{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 256 sprostowano datę urodzenia z 30 września 1894 roku na 30 listopada 1884 roku}}, zm. 4 kwietnia 1940 ?) Ur. w Donatowie w pow. kościańskim w rodzinie ziemiańskiej s.Stanisława i Zofii ze Stachowiaków – [[podpułkownik]] [[Piechota II RP|piechoty]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], kawaler [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]].
 
== Życiorys ==
== W styczniu 1919 roku był dowódcą pododcinka Boguszyn w składzie Grupy Leszno, która 6 marca została przekształcona w 6 pułk Strzelców Wielkopolskich, późniejszy [[60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej|60 pułk piechoty wielkopolskiej]]{{odn|Smoleń|1930|s=9-10}}. 23 maja 1919 roku został formalnie przyjęty do [[Armia Wielkopolska|Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim]] z byłej armii niemieckiej i mianowany [[porucznik]]iem ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 sierpnia 1917 roku<ref>Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej Nr 16 z 4 czerwca 1919 roku, s. 71.</ref>. 3 czerwca 1919 roku nadano mu starszeństwo w stopniu porucznika z dniem 1 października 1915 roku. 6 czerwca 1919 roku został awansowany na [[Kapitan (ranga)|kapitana]] ze starszeństwem z dniem 1 marca 1919 roku<ref>Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej Nr 23 z 24 czerwca 1919 roku, s. 115, 119.</ref>. Od 18 do 31 lipca 1920 roku pełnił obowiązki dowódcy pułku w zastępstwie chorego majora [[Bernard Śliwiński|Bernarda Śliwińskiego]]. W czasie walk odwrotowych pułku został ranny{{odn|Smoleń|1930|s=21}}{{odn|Księga chwały|1992}}. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu [[major]]a, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 600}}. ==
Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kościanie i w 1905 gimnazjum w Śremie podjął pracę w miejscowym banku. Od 1 IV 1983 do 31 1909 odbył służbę wojskową w 47 pp, uzyskując stopień kaprala. 2 VIII zmobilizowany do 37 pp i skierowany na Fr. Zach. Po uk. wojennego kursu oficerskiego mianowany ppor i przydzielony do 50 pp. Ciężko ranny pod Verdun, od kwietnia do września przebywał w szpitalu w Freibergu. Później otrzymał przydział do 404 pp na fr.wsch., a w grudniu Komendy Wyszkolenia Wojsk Polskich w W -wie. W październiku 1918 został skierowany do pp w Belgii. Po powrocie do Kościana przystąpił na pocz. stycznia 1919 do formowania kompanii powstańczej, z którą wyruszył na fr. leszczyński .
 
1 czerwca 1921 roku nadal pełnił służbę w 60 pułku piechoty{{odn|Spis oficerów|1921|s=181}}. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 419. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wciąż 60 pułk piechoty{{odn|Lista starszeństwa|1922|s=34}}. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 551}}. W latach 1923–1924 był dowódcą III batalionu, a w 1925 roku kwatermistrzem puku{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=296, 403}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=268, 347}}{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272}}. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do [[39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich|39 pułku piechoty Strzelców Lwowskich]] w Jarosławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=55, 167}}. Z dniem 30 listopada 1932 roku został przeniesiony w [[stan spoczynku]]{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288}} Zamieszkał w Poznaniu.W 1922 zawarł związek małżeński z Cecylią z d. Muślewskich ( 1891 - 1978). Miał jedną córkę Marię( 1923- 2007) 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=325, 1011}}.
== W styczniu 1919 roku był dowódcą pododcinka Boguszyn w składzie Grupy Leszno, która 6 marca została przekształcona w 6 pułk Strzelców Wielkopolskich, późniejszy [[60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej|60 pułk piechoty wielkopolskiej]]{{odn|Smoleń|1930|s=9-10}}. 23 maja 1919 roku został formalnie przyjęty do [[Armia Wielkopolska|Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim]] z byłej armii niemieckiej i mianowany [[porucznik]]iem ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 sierpnia 1917 roku<ref>Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej Nr 16 z 4 czerwca 1919 roku, s. 71.</ref>. 3 czerwca 1919 roku nadano mu starszeństwo w stopniu porucznika z dniem 1 października 1915 roku. 6 czerwca 1919 roku został awansowany na [[Kapitan (ranga)|kapitana]] ze starszeństwem z dniem 1 marca 1919 roku<ref>Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej Nr 23 z 24 czerwca 1919 roku, s. 115, 119.</ref>. Od 18 do 31 lipca 1920 roku pełnił obowiązki dowódcy pułku w zastępstwie chorego majora [[Bernard Śliwiński|Bernarda Śliwińskiego]]. W czasie walk odwrotowych pułku został ranny{{odn|Smoleń|1930|s=21}}{{odn|Księga chwały|1992}}. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu [[major]]a, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 600}}. ==
 
1 czerwca 1921 roku nadal pełnił służbę w 60 pułku piechoty{{odn|Spis oficerów|1921|s=181}}. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 419. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wciąż 60 pułk piechoty{{odn|Lista starszeństwa|1922|s=34}}. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 551}}. W latach 1923–1924 był dowódcą III batalionu, a w 1925 roku kwatermistrzem puku{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=296, 403}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=268, 347}}{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272}}. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do [[39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich|39 pułku piechoty Strzelców Lwowskich]] w Jarosławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=55, 167}}. Z dniem 30 listopada 1932 roku został przeniesiony w [[stan spoczynku]]{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288}} Zamieszkał w Poznaniu.W 1922 zawarł związek małżeński z Cecylią z d. Muślewskich ( 1891 - 1978). Miał jedną córkę Marię( 1923- 2007) 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=325, 1011}}.
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=325, 1011}}.
 
W 1937 roku był ławnikiem w Zarządzie Głównym i I wiceprezesem Zarządu Okręgowego [[Związek Powstańców Wielkopolskich|Związku Powstańców Wielkopolskich]]{{odn|Sprawy organizacyjne}}.