Ambiwalencja suicydalna: Różnice pomiędzy wersjami

Bryan i inii definiują ambiwalencję suicydalną jako względną równowagę między chęcią życia a chęcią śmierci. Zauważają oni, że wydawać by się mogło, osoby w ryzyku samobójczym cechować się będą głównie chęcią śmierci. Tymczasem obok pragnienia zakończenia życia występuje u nich również chęć jego kontynuowania, osoby takie przejawiają ambiwalencję w stosunku do życia i śmierci, co zauważono już w latach 60. XX wieku{{r|Bryan&16}}. Kovacs i Beck w 1977 określali ten pogląd mianem ''internal struggle hypothesis'' (hipotezą wewnętrznej walki). Potwierdzili ją badaniem, w którym połowa osób hospitalizowanyc po próbie samobójczej podawała wewnętrzną dyskusję odnośnie życia i śmierci, 40% skłaniało się ku śmierci, a 9% wyrażało wolę życia{{r|Kovacs&Beck77}}. Co więcej, kolejne badania wykazały, że ambiwalencja nie ustępuje nawet w chwili dokonywania zamachu samobójczego{{r|O'Connor&12}}.

 

 

W przypadku osoby w kryzysie samobójczym zaleca się przeprowadzenie pełnego badania psychiatrycznego z ewentualną hospitalizacją psychiatryczną w zależności od oceny stopni ryzyka samobójczego{{r|JRJ}}. [[interwencja kryzysowa|Interwencję kryzysową]] przeprowadza na przykład Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111{{r|Ambroziak10}}.