O śmiertelności: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Przypisy: drobne redakcyjne |
|||
Linia 1:
{{Czy wiesz do artykułu|2}}
[[Plik:Cyprianus, De mortalitate. De patientia. De virginibus (ca.850).jpg|thumb|Strona manuskryptu traktatu ''De mortalitate'' (Francja, ok. 850)]]
'''''O śmiertelności''''' ([[Łacina|łac.]]
== Tło historyczne ==
Od 251 do 266 (lub do 254{{odn|Wysocki|2010|s=198}}, a być może trwała nawet 15 lat{{r|Kohn}}) w zachodniej części [[Cesarstwo Rzymskie|Cesarstwa Rzymskiego]] panowała epidemia. Dotarła także do [[Kartagina|Kartaginy]]{{odn|Retief|2000|s=268}}. Prawdopodobnie [[pandemia]] miała swoje źródło w [[Etiopia|Etiopii]], skąd przez – [[Egipt]] i pozostałe rejony Afryki Północnej – trafiła do Europy. Jej zakres geograficzny był określany „od Egiptu do Szkocji”. [[Czynnik etiologiczny]] nie był znany. Współcześni epidemiolodzy także nie są pewni, jaka mogła być przyczyna pandemii z 251. Wiodąca hipoteza mówi o tym, że mogła to być [[Ospa prawdziwa|ospa]]{{odn|Smith|2014|s=5–6}}, [[Odra (choroba)|odra]]{{r|Snodgrass}}, ale nie wyklucza się także [[grypa|grypy]] lub innych chorób{{odn|Smith|2014|s=5–6}}. Część współczesnych komentatorów określa panującą wówczas chorobę jako [[Dżuma|dżumę]]{{odn|Turek|1996|s=134}}, ale nie wskazuje podstaw historycznych do takiego twierdzenia.
Pod względem [[epidemiologia|epidemiologicznym]] choroba charakteryzowała się wysoką zaraźliwością. [[Patogen]] rozprzestrzeniał się przez bezpośredni kontakt z zarażonym, ale także za pośrednictwem odzieży pacjenta. Obraz kliniczny
Współcześni przypisywali winę za istniejącą pandemię chrześcijanom, mimo że podejmowali oni różne formy pomocy, a sam Cyprian wyróżniał się poprzez prowadzoną działalność charytatywną. W społeczeństwie Kartaginy wzmagała się nienawiść do wyznawców chrześcijaństwa i do samego Cypriana, który w pierwszych latach trwania epidemii był głową lokalnej gminy chrześcijańskiej{{odn|Retief|2000|s=268}}. [[Prześladowanie chrześcijan za panowania Decjusza]] podzieliły Kościół w 250 roku{{odn|Smith|2014|s=3}}.
=== Autor ===
Cyprian urodził się w Kartaginie około roku 200/210 jako Thascius Caecilius Cyprianus{{odn|Kulik|2018|s=156}}. Nie wywodził się z rodziny chrześcijańskiej.
== Treść ==
Traktat zaliczany jest do grupy utworów ''consolationes''{{odn|Scourfield|1996|s=12–13}}{{odn|Kulik|2018|s=158}}, czyli tekstów o charakterze pocieszającym{{odn|Kulik|2018|s=158}}. Prawdopodobnie jest spisaną wersją homilii, która pierwotnie była przekazana współwyznawcom z Kartaginy. Autor określa słuchaczy ''fratres dilectissimi'', co może oznaczać całą wspólnotę chrześcijańską{{odn|Scourfield|1996|s=14}}, i wyraża pełne zrozumienie dla przeżywanych cierpień i prześladowań{{odn|Wysocki|2010|s=199}}.
''De moratalitate'' jest pierwszym traktatem chrześcijańskim mówiącym o teologii śmierci{{odn|Kulik|2018|s=158}}. Tekst jest zwięzły i napisany przejrzyście. Obejmuje 26 bardzo krótkich rozdziałów, o czytelnych tytułach, zdradzających treść
Stosunek Cypriana do cierpienia i prześladowań należy rozpatrywać w szerokim kontekście jego teologii – nie tylko [[Eschatologia chrześcijańska|eschatologii]], ale szczególnie [[eklezjologia|eklezjologii]]. Autor podkreślał istotę cierpienia i śmierci jako wypełniania woli Boga. Postawę karności oddawał przez słowo ''disciplina'', a stosował je w
Nie wszyscy współwyznawcy, w pełni przyjmowali głoszone prawdy wiary. Wachlarz postaw podczas pandemii rozpinał się między strachem przed śmiercią a jej akceptacją, rozumianą jako drogą wiodącą do nowego życia. Członków społeczności przerażała także wizja śmierci bliskich, a w następstwie pochówku tych zmarłych krewnych. Cyprian widział przerażenie na twarzach współbraci i tłumaczył, że nie mają powodu bać się cierpienia, a powinni bać się grzechu przeciwko Bogu. Tak ganił emocjonalne cierpienia, jakie ludzie przeżywali na myśl o utracie życia{{odn|Smith|2014|s=8}}: „jakże to nierozsądnie i przewrotnie błagać, aby się działa wola Boża, a jednak, kiedy Bóg wzywa nas i woła do siebie, nie być zaraz posłusznym Jego woli!”{{odn|Święty Cyprian|2020|s=16}}.
Tekst Cypriana ukazuje wątpliwości i rozterki jakie towarzyszyły członkom wspólnoty chrześcijańskiej. Pobożni wyznawcy zastanawiali się, dlaczego spotyka ich śmierć równie szybko, jak Rzymian, Żydów i innych członków społeczeństwa, bowiem zakładali, że jako wiernych służących swemu Bogu, powinno ominąć cierpienie{{odn|Smith|2014|s=9}}: „Dziwią się niektórzy, że ta śmiertelność wspólną nam jest z innymi ludźmi”{{odn|Święty Cyprian|2020|s=7}}. Inni wierni nie oczekiwali umocnienia wiary, bali się, że umrą na skutek panującej epidemii, co pozbawi ich możliwości śmierci męczeńskiej. Cyprian wyjaśniał, że zarówno sama śmierć, jak i męczeństwo nie zależą woli jednostki, ale są darem Boga{{odn|Scourfield|1996|s=15}}, a samo cierpienie jest próbą, która przybliża jednostkę do Boga, a jej zwycięskie przetrwanie zostanie nagrodzone poprzez spotkanie z Bogiem{{odn|Smith|2014|s=9}}.
Linia 33:
== Wydania ==
* {{Cytuj książkę |
* {{Cytuj książkę |
* {{Cytuj książkę |
* {{Cytuj książkę |
* {{Cytuj książkę |
* {{Cytuj książkę |
== Przypisy ==
{{Przypisy|
* <ref name="Poncjusz">{{Cytuj książkę |tytuł
* <ref name="Kohn">{{Cytuj książkę |
* <ref name="Snodgrass">{{Cytuj książkę |
}}
== Bibliografia ==
* {{Cytuj pismo |nazwisko = Smith |imię = Iris M. |
* {{Cytuj pismo |
* {{Cytuj pismo |
* {{Cytuj pismo |
* {{Cytuj pismo |
* {{Cytuj książkę |
* {{Cytuj książkę |
[[Kategoria:Dzieła ojców Kościoła]]
|