Aniela Salawa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
RadLes (dyskusja | edycje)
drobne techniczne
Linia 54:
Pochodziła z [[Małopolska|Małopolski]]. Urodziła się w podkrakowskiej wsi Siepraw 9 września 1881 w wielodzietnej{{u|g}} rodzinie [[kowal]]a Bartłomieja Salawy{{u|e}} i Ewy z domu Bochenek, córki piekarza z [[Sułkowice|Sułkowic]]. Już cztery dni później (13 września) została [[Chrzest|ochrzczona]] w parafialnym [[Kościół św. Michała Archanioła w Sieprawiu|kościele św. Michała Archanioła w Sieprawiu]]. [[Rodzice chrzestni|Rodzicami chrzestnymi]] byli Paweł Ficek i Wiktoria Salawa{{r|F}}. Była dzieckiem chorowitym i niedożywionym, z powodu niedostatku, skłonnym do omdleń<ref name=FZS/>.
 
Podstawowych prawd wiary nauczyła się w domu, w którym jej pobożni rodzice (szczególnie matka) je pielęgnowali, poprzez śpiew [[Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny|godzinek o Niepokalanym Poczęciu NMP]], lekturę książek religijnych czy też odmawianie wspólnego [[Różaniec|różańca]]<ref name=FZS/>. Do szkoły uczęszczała zaledwie przez dwa lata, potem starała się pomagać rodzicom w gospodarstwie, a następnie wyjechała za pracą do [[Kraków|Krakowa]]. Od 1897 utrzymywała się jako [[Służący|pomoc domowa]], służąc w kilku krakowskich domach, początkowo w [[Podgórze (Kraków)|Podgórzu]] u maszynisty kolejowego Franciszka Kloca, przy ul. Dekerta{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=169}}, a następnie u innych pracodawców, najdłużej – ponad 11 lat – u [[adwokat]]a dr. Edmunda Fischera i jego żony Marii{{u|a}}.
 
Kluczowym momentem w życiu i [[Duchowość|przemianie duchowej]] Anieli była śmierć, chorującej na [[gruźlica człowieka|gruźlicę]], jej siostry Teresy (25 stycznia 1899){{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=175}}. Od tego dnia dużo czasu zaczęła poświęcać na [[Modlitwa|modlitwę]] i [[Kontemplacja (katolicyzm)|kontemplację]]. Uczęszczała na nabożeństwa u [[Redemptoryści|redemptorystów]] (należała do ''Arcybractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy''{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=198}}) i [[Zakon Braci Mniejszych|franciszkanów]], pomagała m.in. w dekoracji kościołów. Ponadto była członkinią [[Sodalicja Mariańska|Sodalicji Mariańskiej]].
 
Mając 18 lat złożyła [[śluby zakonne|ślub czystości]]{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=180}}. 27 lutego 1900 wstąpiła do [[Stowarzyszenie Sług Katolickich|Stowarzyszenia Sług Katolickich]] w Krakowie (tzw. Zytek) i współpracowała z tym stowarzyszeniem do końca życia{{u|b}}{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=182}}. Codziennie przyjmowała [[Eucharystia (sakrament)|komunię św.]] oraz bardzo często wstępowała do kościoła na [[Adoracja Najświętszego Sakramentu|adorację Najświętszego Sakramentu]] (m.in. do [[Kościół św. Józefa w Krakowie (ul. Poselska)|kościoła bernardynek]]) czy do [[Kościół św. Franciszka z Asyżu w Krakowie|kaplicy Męki Pańskiej u ojców franciszkanów]]{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=197}}. W dniu 15 maja 1912 rozpoczęła [[nowicjat]] [[Tercjarze|Trzeciego Zakonu św. Franciszka]] i 16 sierpnia 1913 po złożeniu przysięgi została przyjęta{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=257}}.
[[Plik:St Francis of Assisi Church, Passion of Christ Chapel-, 2 Franciszkanska street, Old Town, Krakow, Poland.jpg|thumb|230px|Kaplica Męki Pańskiej [[Kościół św. Franciszka z Asyżu w Krakowie|kościoła franciszkanów w Krakowie]] (blisko ołtarza po lewej nisza grobowa bł. Anieli Salawy)]]
Nosiła zazwyczaj czarną, długą suknię, zapiętą pod szyją wysokim kołnierzykiem, albo ciemną spódnicę i białą bluzkę, również z kołnierzykiem{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=222}}. Gęste, czarne włosy zaczesywała gładko nad czołem i splatała z tyłu głowy{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=222}}. Twarz jej zdobiły silne rumieńce{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=222}}.
 
W okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] (1914–1915) pomagała rannym żołnierzom i jeńcom wojennym{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=262}}. Wspierała biednych [[Jałmużna|jałmużną]]{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=208}}. W tym czasie jej stan zdrowia pogorszył się, zachorowała na [[stwardnienie rozsiane]], później na [[Rak żołądka|raka żołądka]] i gruźlicę. W ostatnich pięciu latach swojego życia, nie mając już środków do życia i nie mogąc wykonywać wyuczonego zawodu, zmieniała kolejne mieszkania w Krakowie, by ostatecznie zamieszkać w suterenie domu przy ul. Radziwiłłowskiej 20{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=287}}. W tym okresie była utrzymywana przez dobroczyńców{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=303}}. 7 października 1920 wyjechała na pielgrzymkę do [[Częstochowa|Częstochowy]] na [[Jasna Góra|Jasną Górę]]{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=308}}. Wcześniej pielgrzymowała często do [[Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie|Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej]]{{odn|Świątek|2009|s=133}}. U schyłku życia miała dar [[Prekognicja|jasnowidzenia]], przepowiadając wielu osobom ich dalsze losy. 8 lutego 1922, na miesiąc przed śmiercią napisała własnoręcznie ''Akt ofiarowania się za Polskę''{{odn|Świątek|2009|s=176}}:
{{cytat|''O Jezu, w Najświętszym Sakramencie utajony! Łącząc z ofiarą życia i śmierci Twojej mnie całą, duszę z Duszą Twoją, serce z Sercem Twoim, ciało z Ciałem Twoim, ofiaruję Ci przez ręce Niepokalanej Twojej Matki, Królowej Polski, św. Józefa i Świętych Twoich, wszystkie chwile mego życia, wszystkie boleści i cierpienia, szczególnie straszne palenie w gardle i języku.''
 
''Ofiaruję Ci resztę życia, życie i śmierć w sprawie tej wielkiej, jaka się ma z woli Twojej wykonać ku czci i chwale Twojej najpierw w Polsce, a przez Polskę wśród wielkiego świata. Ofiaruję Ci to za tego kapłana{{u|f}}, o którym wiesz i przez którego postanowiłeś tak ważną sprawę przeprowadzić. Proszę Cię, pobłogosław mu w pracy i nie zostawiaj go w połowie drogi, do jakiej sam go powołać raczyłeś. Amen.''}}
Zmarła 12 marca 1922 w szpitalu stowarzyszenia św. Zyty przy [[Ulica Mikołajska w Krakowie|ul. Mikołajskiej 30]] (dziś nieistniejącym) około godz. 16:00{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=347}}. Została pochowana 15 marca, początkowo na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]] w Krakowie przy licznym udziale duchowieństwa (m.in.: [[Jezuici|jezuitów]], [[Redemptoryści|redemptorystów]] i [[Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych|franciszkanów]]){{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=348}}, jednak po [[Ekshumacja|ekshumacji]] dokonanej 13 maja 1949 na wniosek kard. [[Adam Stefan Sapieha|Adama Stefana Sapiehy]], ostatecznie spoczęła w [[Kościół św. Franciszka z Asyżu w Krakowie|Kaplicy Męki Pańskiej kościoła św. Franciszka z Asyżu]].
[[Plik:Salawa1.JPG|mały|230px|[[Grobowiec]] bł. Anieli Salawy w kościele franciszkanów]]
[[Plik:Salawa2.JPG|mały|230px|Obraz nad grobowcem w kościele franciszkanów]]
== Dziennik ==
Aniela Salawa przez lata oddawała się [[medytacja|medytacji]]. Czytała książki klasyków europejskiej [[mistycyzm|mistyki]] m.in. [[Gemma Galgani|św. Gemmę Galgani]]{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=268–269}}: ''Głębie duszy'', [[Jan od Krzyża|św. Jana od Krzyża]]: ''Ciemną noc duszy'' {{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=202–203}} oraz inne dzieła [[Teresa z Ávili|św. Teresy z Ávili]], [[Katarzyna z Genui|św. Katarzyny z Genui]] czy [[Jan Ruysbroeck|bł. Jana Ruysbroecka]]{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=202}}. Swoje doznania mistyczne i wewnętrzne przeżycia duchowe opisała w ''Dzienniku''<ref name=DZ>{{Cytuj stronę | url = http://www.duchprawdy.com/Dziennik-bl-Anieli-Salawy.pdf| tytuł=Dziennik błogosławionej Anieli Salawy (PDF) | data dostępu=2017-06-17 | autor=Aniela Salawa | opublikowany=duchprawdy.com | praca= | data = | język=pl}}</ref>, prowadzonym przez nią w latach 1916–1921{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=353}}. Według Franciszka Świątka ''Dziennik'' jako ''dokument głębokich przeżyć mistycznych'' można zaliczyć do polskiej literatury mistycznej{{odn|Świątek|2009|s=177}}. Natomiast według Jadwigi Stabińskiej dziennika nie można zaliczyć do dzieł literackich<ref>Jadwiga Stabińska: ''Z nadmiaru miłości: życie wewnętrzne Anieli Salawy'', Akademia Teologii Katolickiej, 1987 s. 76</ref>. Jak wspomina Joachim Bar, Aniela Salawa w swoich dziennikach często wykorzystywała przeczytane treści z mistycznej literatury jaką czytała i niemal dosłownie ją stosowała we własnym dzienniku{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=202}}:
{{cytat|''W jej późniejszym dzienniku powtarzają się nie tylko słowa, ale całe okresy zdań łudząco podobne do wyrażeń autorów mistycznych.''}}
 
== Publikacje ==
Staraniem ostatniego jej spowiednika o. Stanisława Maciątka SJ, który uporządkował po jej śmierci pozostawione przez nią notatki oraz sporządził ich maszynopis, zostały one później opublikowane, początkowo w periodyku „[[Nasza Przeszłość]]” w 1958{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=353}}, a następnie wydane w pozycji książkowej{{r|DF}}.
* {{Cytuj książkę | autor =Aniela Salawa | tytuł =Wypowiedzi Służebnicy Bożej Anieli Salawy | url = | wydanie = | wydawca = | miejsce =Kraków | data =1988 | strony = | tom = | tytuł tomu = | część = | tytuł części = | seria = | isbn = | oclc =803980406 | lccn = | doi = | cytat = | język = }}
* {{Cytuj książkę | url =http://www.duchprawdy.com/Dziennik-bl-Anieli-Salawy.pdf | autor =Aniela Salawa (opr. o. Joachim Roman Bar OFMConv.) | tytuł =Dziennik. (PDF) | wydawca =Akademia Teologii Katolickiej | wydanie = | miejsce =Warszawa | data =1989 | seria = | tom = | część = | strony = | język = | isbn = |oclc =830077597}}
 
== Beatyfikacja ==
Z inicjatywy ojców franciszkanów przekonanych o świątobliwości jej życia wysunięto propozycję wyniesienia jej na ołtarze<ref name=D>{{Cytuj stronę | url =http://newsaints.faithweb.com/year/1922.htm#Salawa | tytuł =~1922~ (Aniela Salawa) | nazwisko = | imię = | nazwisko2 = | imię2 = | autor = | data = | praca = | opublikowany =newsaints.faithweb.com | strony = | język =en | data dostępu = 2017-03-12 | archiwum = | zarchiwizowano = }}</ref>. Proces informacyjny odbył się w latach 1948–1949 w [[Archidiecezja krakowska|archidiecezji krakowskiej]]{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=350}}, po czym w 1955 w celu skompletowania pełnej dokumentacji przeprowadzono proces dodatkowy{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=352}}. Odtąd przysługiwał jej tytuł [[Sługa Boży|Służebnicy Bożej]]. 20 czerwca 1986 [[Stolica Apostolska]] wydała dekret o ważności procesu informacyjnego i dodatkowego, po czym w roku następnym (1987) złożono tzw. ''[[Positio]]'' wymagane w dalszej procedurze [[Beatyfikacja|beatyfikacyjnej]]<ref name=D/>.
 
14 kwietnia 1987 odbyło się w [[Rzym]]ie posiedzenie [[Kolegium konsultorów|konsultorów]] teologicznych, a następnie 2 czerwca tegoż roku sesja kardynałów i biskupów [[Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych|Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych]], po czym 23 października papież [[Jan Paweł II|św. Jan Paweł II]] upoważnił Kongregację do upowszechnienia dekretu o heroiczności jej cnót<ref name=D/>. Odtąd przysługiwał jej tytuł [[Czcigodny Sługa Boży|Czcigodnej Służebnicy Bożej]]. [[Postulator]]em procesu mianowano o. Stanisława Sikorę OFMConv{{odn|Świątek|2009|s=210}}, a wicepostulatorami o. [[Symeon Barcik|Symeona Barcika]] OFMConv i o. Joachima Romana Bara OFMConv. Do beatyfikacji potrzebny był cud za jej wstawiennictwem, jakim okazało się uzdrowienie ośmioletniego chłopca Grzegorza Serafina z [[Nowy Targ|Nowego Targu]], który uległ tragicznemu wypadkowi podczas zabawy<ref name=D/>{{u|c}}. Po zaakceptowaniu przez Stolicę Apostolską tego cudu, 6 lipca 1991 promulgowano dekret papieża św. Jana Pawła II zezwalający na jej beatyfikację, która odbyła się podczas uroczystej [[Msza|mszy świętej]] 13 sierpnia 1991, którą celebrował św. Jan Paweł II na [[Rynek Główny w Krakowie|Rynku Głównym w Krakowie]], podczas jednego z etapów swojej [[Podróż apostolska Jana Pawła II do Polski (1991)|pielgrzymki do Polski]]<ref name=D/>. W słowie kończącym tą uroczystość powiedział on wtedy m.in.<ref>{{Cytuj stronę | url =http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/490 | tytuł =Homilia w czasie mszy świętej beatyfikacyjnej Anieli Salawy, odprawionej na Rynku Głównym | autor =Św. Jan Paweł II | data =1991-08-13 | praca =Zintegrowana Baza Tekstów Papieskich | opublikowany =nauczaniejp2.pl | język =pl | data dostępu = 2017-03-12 | archiwum = | zarchiwizowano = }}</ref>:
Linia 90:
Błogosławiona Aniela Salawa została patronką [[Franciszkański Zakon Świeckich|tercjarzy franciszkańskich]] (od 1992)<ref name=FZS>{{Cytuj stronę | url =http://www.fzs.info.pl/sylwetki/aniela.html | tytuł =Błogosławiona Aniela Salawa, Patronka FZŚ w Polsce | autor = | data = | praca =Franciszkański Zakon Świeckich w Polsce | opublikowany =fzs.info.pl | język =pl | data dostępu = 2017-03-12 | archiwum = | zarchiwizowano = }}</ref>, [[służący]]ch<ref>{{Cytuj stronę | url =http://niedziela.pl/artykul/108245/nd/Patronka-sluzacych | tytuł =Patronka służących | autor =Ks. Mariusz Rosik | data =2013-09-30 | praca =Tygodnik katolicki „Niedziela” | opublikowany =niedziela.pl | język =pl | data dostępu = 2017-03-12 | archiwum = | zarchiwizowano = }}</ref>, [[student]]ów{{u|d}}, nieuleczalnie chorych oraz z inicjatywy Polskiego Stowarzyszenia Stwardnienia Rozsianego, chorych na [[stwardnienie rozsiane]]<ref>{{Cytuj stronę | url =http://apchor.pl/2015/06/06/Sluzyc-znaczy-krolowac-bl-Aniela-Salawa | tytuł =Służyć znaczy królować - bł. Aniela Salawa | autor =Danuta Dajmund | data =2015-06-06 | praca =„Apostolstwo Chorych” | opublikowany =apchor.pl | język =pl | data dostępu = 2017-03-12 | archiwum = | zarchiwizowano = }}</ref>.
 
W szpitalu św. Zyty przy ulicy Mikołajskiej 30, w miejscu, gdzie stało jej łóżko wmurowano po jej śmierci marmurową [[Tablica pamiątkowa|tablicę pamiątkową]] z napisem{{odn|Bar|Wojtczak|1983|s=346}}:
{{cytat|''W tym pokoju dnia 12 III 1922 roku zasnęła w Panu służebnica Boża Aniela Salawa długoletnia członkini stowarzyszenia św. Zyty i III Zakonu Św. Franciszka''.}}
[[Plik:Aniela Salawa.JPG|thumbmały|230px|Tablica na kamienicy przy ul. Radziwiłłowskiej 20, w której w ostatnich latach życia mieszkała bł. Aniela Salawa]]
Ponadto na kamienicy przy ul. Radziwiłłowskiej 20 również wmurowano tablicę pamiątkową o następującej treści{{odn|Świątek|2009|s=155}}:
<center>
Linia 150:
* {{Cytuj stronę | url = http://www.powolanie.bernardyni.pl/articles.php?article_id=958 | tytuł =Bł. Aniela Salawa (1881–1922) | autor =O. Zefiryn OFM | data =2007-06-05 | praca =Portal Duszpasterstwa Powołań OO. Bernardynów | opublikowany =powolanie.bernardyni.pl | język = | data dostępu = | archiwum =http://web.archive.org/web/20140517115142/http://www.powolanie.bernardyni.pl/articles.php?article_id=958 | zarchiwizowano =2014-05-17 }}
* {{Cytuj książkę | url = | nazwisko =Świątek | imię =Franciszek | tytuł = W blaskach Anioła. Bł. Aniela Salawa | wydawca =Wydawnictwo „Maria Vincit” | wydanie =IV | miejsce =Wrocław | data =2009 | seria = | tom = | część = | strony = | język = | isbn =978-83-85647-60-7 |oclc =802421982 |odn =tak}}
* {{Cytuj książkę | urltytuł = Polscy święci| nazwiskoinni =Bar |red. imię =Joachim Roman Bar|nazwisko2 =Wojtczak | imię2wydawca = Albert |tytuł =Służebnica Boża Aniela Salawa | wydawca =Akademia Teologii Katolickiej | wydaniemiejsce = Warszawa| miejscerok =Warszawa | data =1983 | seriastrony =Polscy święci 147–355| tomrozdział =1Służebnica |Boża część =Aniela Salawa| stronynazwisko = | językr = Wojtczak| dataimię dostępur = Albert| isbntom = 1| oclc =69586914 69586914| odn = tak}}
* {{Cytuj książkę | url = | autor =Ks. Kazimierz Panuś | tytuł = Bł. Aniela Salawa | wydawca =WAM | wydanie = | miejsce =Kraków | data =2006 | seria = | tom = | część = | strony = | język = | isbn =83-7318-711-1 |oclc =749544698}}
* {{Cytuj książkę | url = | autor =O. Józef Symeon Barcik OFMConv. | tytuł = Błogosławiona Aniela Salawa | wydawca =Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy | wydanie =2. popr. i uzup | miejsce =Warszawa, Kraków | data =2015 | seria = | tom = | część = | strony = | język = | isbn =9788378691914 |oclc =909204500 }}