Pesach: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 35:
W Biblii zachowane są liczne opisy święta: [[Księga Wyjścia|Wj]] 12; [[Księga Liczb|Lb]] 9,1–14; [[Księga Jozuego|Joz]] 5,10–12; [[2 Księga Królewska|2 Krl]] 23,21–23; [[2 Księga Kronik|2 Krn]] 35,1–19; 30-31; [[Księga Ezdrasza|Ezd]] 6,19–22{{r|Romejko}}.
 
Zasadnicza forma święta została sformułowana w pochodzącym z przełomu II i III w. traktacie [[Miszna|Miszny]] – ''[[Pesachim (Talmud)|Pesachim]]''{{r|Marcinkowski}}. Traktat skodyfikował wcześniejsze elementy tradycji oraz przekazy środowiska [[sofer]]ów i [[faryzeusze|faryzeuszy]]{{r|żih}}. Echa opisu uczty paschalnej Izraelitów (w noc ostatniej plagi w Egipcie), podczas którego pito wino, odnotowano także w [[apokryf]]icznej [[Księga Jubileuszów|„KsiędzeKsiędze Jubileuszów”Jubileuszów]]{{r|Rubinkiewicz}}. Pesach sukcesywnie zaczęło nabierać istotnego znaczenia dla żydowskiej autoidentyfikacji{{r|żih}}.
 
Do czasu zburzenia [[Świątynia Jerozolimska|Świątyni Jerozolimskiej]] w 70 roku funkcjonowało także ''Pesach Szeni'' czyli „Drugie Pesach”, które mogło być świętowane 14 dnia [[ijar]] przez osoby, które podczas Pesach (14 nisan) nie mogły uczestniczyć w składaniu ofiary z powodu nieczystości rytualnej lub nieobecności w Jerozolimie. Biblia tylko raz (''Diwre Hajamim Bet'' – [[2 Księga Kronik|2 Krn]] 30) wspomina o „obchodzeniu Paschy w drugim miesiącu”, gdyż król [[Ezechiasz (król Judy)|Hiskiasz]] wraz z naczelnikami i ludnością nie mogli sprawować Pesach w miesiącu nisan, bowiem kapłani jeszcze nie dostąpili oczyszczenia, a lud nie zebrał się w Jerozolimie. Od czasu zburzenia Świątyni w dniu 14 nisan nie składa się już ofiary z baranka i przy obchodzeniu Pesach nie jest wymagana rytualna czystość, a święto obchodzi się wszędzie, gdzie są Żydzi. Tym samym nie było potrzeby obchodzenia ''Pesach Szeni''{{r|614th_Szeni|Scriptores}}.