Stefania Grodzieńska pochodziła z rodziny [[Żydzi|żydowskiej]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Robert Stiller | tytuł = Abecadło żydowskich pisarzy z Polski | wydawnictwowydawca = Znak | miejsce = Kraków | rok = 2015 | isbn = 9788379980352}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = http://www.teatr-pismo.pl/felietony/1169/uwagi_na_stronie:_biografie_polskich_zydow/ | autor = Rafał Węgrzyniak | tytuł = Uwagi na stronie: Biografie polskich Żydów | opublikowany = Pismo "Teatr" | data = 2015 | data dostępu = 2020-04-28}}</ref>. Jej rodzice mieszkali za granicą, była wychowywana przez dziadków w [[Łódź|Łodzi]]. Uczęszczała tam do [[Szkoła (oświata)|szkoły]] [[balet]]owej. Do [[Warszawa|Warszawy]] przeniosła się w 1933. Pracowała w teatrzyku Cyganeria, tańczyła w Teatrze Kameralnym, w końcu [[Fryderyk Jarosy]] zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego. W okresie wojny wraz z mężem trafiła do [[getto warszawskie|getta warszawskiego]], gdzie występowała w teatrze Femina<ref>[http://www.zchor.org/birenbaum/ney.htm Stefania Grodzieńska we wspomnieniach Heleny Birenbaum]</ref>. Pisała również wiersze pod pseudonimem Stefania Ney (było to nazwisko jej matki), wydane w [[1949]] przez Państwowy Instytut Wydawniczy w zbiorze ''Dzieci getta''<ref>[https://web.archive.org/web/20160304023136/http://www.beitkrakow.pl/2010/04/stefania-grodzienska/ Magda Koralewska, ''Małe wspomnienie o osobie, o której dziś usłyszałam po raz pierwszy'', Beit Kraków]</ref>.
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zaczęła pisywać [[felieton]]y do [[Szpilki (czasopismo)|„Szpilek”]], pisywała także [[monolog]]i i [[skecz]]e. Jej teksty wykonywali m.in. [[Hanka Bielicka]], [[Adolf Dymsza]], [[Loda Halama]], [[Alina Janowska]], [[Kalina Jędrusik]], [[Bogumił Kobiela]], [[Irena Kwiatkowska]]. Przez kilka lat Stefania Grodzieńska pracowała w [[Polskie Radio|Polskim Radiu]], a przez kilkanaście lat w redakcji rozrywki [[Telewizja Polska|Telewizji Polskiej]].
