Wilhelm Kubsz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
drobne techniczne |
||
Linia 69:
Studiował filozofię w [[Krobia|Krobi]] oraz teologię w [[Obra (województwo wielkopolskie)|Obrze]], podczas studiów zdobył uprawnienia technika dentystycznego. W czerwcu 1936 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako ekonom w Seminarium Duchownym w Obrze, był wikarym w Łuninie na [[Polesie|Polesiu]].
Po 17 września 1939 został wikariuszem przy dziekanie Poczobucie-Odlanickim, sprawował dozór nad parafią [[Puzicze]] koło [[Baranowicze|Baranowicz]]. Po 1941 zagrożony aresztowaniem ze strony Niemców przystąpił do oddziału partyzantów radzieckich płk. Wasiliewa. Po utworzeniu w ZSRR [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki]] został jej kapelanem, później płk dypl. [[Zygmunt Berling]] mianował go majorem. Otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR. Po sformowaniu [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR|1 Korpusu]] został jego dziekanem. Redagował katolicki dodatek do pisma „[[Żołnierz Wolności|Żołnierz Wolności”]] pod nazwą „Bóg i Ojczyzna”. Po przejściu [[Front wschodni (II wojna światowa)|frontu wschodniego]] pod koniec 1943, w [[Katyń|Katyniu]] 30 stycznia 1944 podczas uroczystości żałobnych upamiętniających ofiary [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]], w których uczestniczyli żołnierze 1 Korpusu PSZ w ZSRR, w wygłoszonym [[Kazanie|kazaniu]] potwierdził sprawstwo Niemców pomordowania polskich oficerów, tym samym artykułując tzw. [[Zbrodnia katyńska#Fałszowanie i zatajanie zbrodni – kłamstwo katyńskie|„kłamstwo katyńskie”]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 224-225 | isbn = 83-7001-296-5 | rozdział = W lesie katyńskim. Nad mogiłą ofiar zbrodni niemieckiej |
W 1944 został dziekanem [[Ordre de Bataille 1 Armii Polskiej w ZSRR|Armii Polskiej w ZSRR]]. Brał udział w walkach na terytorium Polski, w styczniu 1945 został zwolniony ze służby w wyniku konfliktu z [[Michał Rola-Żymierski|generałem Rolą-Żymierskim]] oraz pozbawiony odznaczeń<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.sjerzy.parafia.info.pl/?p=main&what=21 | tytuł = Duszpasterstwo wojskowe w okresie PRL | autor = Paweł Piontek, Marek Wesołowski | opublikowany = sjerzy.parafia.info.pl | data dostępu = 2016-12-11}}</ref>. Urzędował w kościele garnizonowym w Lublinie, podobnie jak jego następca ks. płk [[Stanisław Warchałowski (duchowny)|Stanisław Warchałowski]] (obecnie [[Parafia cywilno-wojskowa Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie|parafia cywilno-wojskowa pw. Niepokalanego Poczęcia NMP]])<ref>{{Cytuj stronę | url = http://parafia-garnizonowa-lublin.pl/historia-parafii/ | tytuł = Historia kościoła garnizonowego w Lublinie | opublikowany = parafia-garnizonowa-lublin.pl | data dostępu = 2016-12-11}}</ref>.
Przed armią radziecką i polskim wojskiem ukrywał się w [[Góry Świętokrzyskie|Górach Świętokrzyskich]], gdzie ponownie wstąpił na ścieżki życia zakonnego, tym razem w [[Opactwo na Świętym Krzyżu|klasztorze na Świętym Krzyżu]] pod nazwiskiem pokrywkowym Franciszek Kopiec<ref>{{Cytuj pismo |
Zmarł w Jeleniej Górze, gdzie został pochowany na cmentarzu komunalnym. 18 lutego 1993 Rada Miejska Jeleniej Góry nadała imię kapelana jednej z ulic okalających były jeleniogórski kościół garnizonowy. Odznaczony m.in. Krzyżami Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], [[Order Krzyża Grunwaldu|Krzyżem Grunwaldu]], [[Order Wojny Ojczyźnianej|Orderem Wojny Ojczyźnianej II kl.]]<ref>Mieczysław Patera: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku. Katowice 1996, s. 213.</ref> i [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]]<ref>„[[Życie Warszawy]]”, nr 175 z 26 lipca 1978, s. 11 (nekrolog)</ref>, a także (pośmiertnie) [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Virtuti Militari]] IV klasy.
| |||