Bateria artylerii nr 31 (XXXI) im. Heliodora Laskowskiego: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Artyleria nadbrzeżna" za pomocą HotCat
m drobne
Linia 36:
 
== Bateria w czasie kampanii wrześniowej ==
[[File:Schleswig-Holstein dzialo 150mm traf.jpg |thumb|Uszkodzenie kazamaty działa kal. 150 mm pancernika "Schleswig-Holstein", odniesione 27 września 1939 r. podczas walki z baterią im. Heliodora Laskowskiego.]]
Bateria brała udział w porannej bitwie artyleryjskiej 3 września 1939 z dwoma [[niszczyciel]]ami [[Niemcy|niemieckimi]], wspierała oddziały [[Lądowa Obrona Wybrzeża|Lądowej Obrony Wybrzeża]]. Stoczyła dwukrotny pojedynek artyleryjski z niemieckimi pancernikami szkolnymi „[[SMS Schleswig-Holstein|Schleswig-Holstein]]” i „[[SMS Schlesien|Schlesien]]” (25 i 27 września), zakończony uzyskaniem na pierwszym z nich jednego trafienia i ranieniem kilku członków załogi 27 września. Dzięki dobremu maskowaniu, bateria nie poniosła większych szkód w trakcie kampanii, mimo nalotów lotnictwa i ostrzału pancerników.
 
== Bateria po wojnie ==
[[Plik:Gdynia, Muzeum Marynarki Wojennej - fotopolska.eu (263025).jpg|thumb|Armata w [[Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni]]]]
Po II wojnie światowej, w oparciu o stanowiska dział dawnej 31. Baterii została w 1946 zorganizowana 2 Bateria 13 Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Nadbrzeżnej. Pierwszym dowódcą Dywizjonu został przedwojenny dowódca baterii – kmdr. ppor. Zbigniew Przybyszewski, który wkrótce jednak został usunięty, a następnie stracony w ramach represji [[stalinizm]]u. W okresie 1948-1949 zbudowano dodatkowe stanowisko ogniowe, a działa 152 mm Boforsa zamieniono na radzieckie działa B-13 kalibru 130 mm (co wymagało przebudowy stanowisk, m.in. podwyższenia podłogi przez ułożenie 40 cm warstwy mieszanki betonowej). W 1950 rozwiązano dywizjon, a na jego miejsce utworzono Baterię Artylerii Stałej (BAS) i otrzymała nazwę 13 BAS. Bateria ta funkcjonowała do 1976 roku, kiedy to ostatecznie zrezygnowano w Polsce z artylerii nadbrzeżnej.
 
Po II wojnie światowej, w oparciu o stanowiska dział dawnej 31. Baterii została w 1946 zorganizowana 2 Bateria 13 Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Nadbrzeżnej. Pierwszym dowódcą Dywizjonu został przedwojenny dowódca baterii – kmdr. ppor. Zbigniew Przybyszewski, który wkrótce jednak został usunięty, a następnie stracony w ramach represji [[stalinizm]]u. W okresie 1948-1949 zbudowano dodatkowe stanowisko ogniowe, a działa 152 mm Boforsa zamieniono na radzieckie działa B-13 kalibru 130 mm (co wymagało przebudowy stanowisk, m.in. podwyższenia podłogi przez ułożenie 40 cm warstwy mieszanki betonowej). W 1950 rozwiązano dywizjon, a na jego miejsce utworzono Baterię Artylerii Stałej (BAS) i otrzymała nazwę 13 BAS. Bateria ta funkcjonowała do 1976 roku, kiedy to ostatecznie zrezygnowano w Polsce z artylerii nadbrzeżnej.
[[Plik:Gdynia, Muzeum Marynarki Wojennej - fotopolska.eu (263025).jpg|thumb|Armata w [[Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni]]]]
Zachowały się przebudowane stanowiska baterii, znajdujące się na terenie wojskowym w Helu oraz dwie oryginalne armaty 152 mm. Jedna z armat znajduje się w [[Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni]] (wystawa plenerowa), a druga w [[Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie]].