Elżbieta Bośniaczka: Różnice pomiędzy wersjami

|1. tytuł = Królowa Węgier

|1. od = 20 czerwca 1353

|1. koronacja =

|1. jako = żona

|2. tytuł = [[Żony władców Polski|Królowa Polski]]

|2. od = 17 listopada 1370

|2. koronacja = Niekoronowana

|2. jako = żona

Elżbieta była niezwykle piękna, powszechnie podziwiano jej nieprzeciętną urodę. Była bardzo ambitna i żądna władzy, jednak przez długie lata nie umiała sobie wyrobić poważniejszej pozycji na dworze, na którym nadal główną rolę grała jej teściowa, [[Elżbieta Łokietkówna]]. Jej mąż również był człowiekiem wielkiego formatu, wprawdzie kochał swą żonę, ale w sprawach politycznych nie liczył się poważniej z jej zdaniem. [[Ludwik Węgierski|Ludwik]], podobnie jak i jego matka, zawsze dbali, aby zewnętrzne formy szacunku wobec Elżbiety nie różniły się niczym od tych okazywanych starej królowej. Mimo zewnętrznej harmonii, wydaje się, że młoda królowa swej drugorzędnej roli nie akceptowała. Elżbieta została królową Węgier w wieku 14 lat – nie miała wielkiego rozeznania politycznego i żywiła gorącą niechęć do wszystkiego co niemieckie. Była dość lekkomyślna. Już jako dojrzała kobieta, zwiedzając kościół w [[Zadar]]ze, ukradła relikwię – palec Świętego Szymona. Wkrótce dostała silnych mdłości, co uznała za karę za swój czyn. Zwróciła relikwię, ofiarowując kościołowi w ramach pokuty srebrną trumnę, przeznaczoną na szczątki świętego.

 

 

W 1370 roku Ludwik, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami objął władzę w Polsce. Po koronacji szybko powrócił na [[Węgry]], pozostawiając [[Regent|regencję]] matce. Elżbieta nigdy w Polsce nie była. Nie została koronowana na królową, używała jednak, podobnie jak teściowa tytułu „Regina Poloniae”. Na dworze Bośniaczki przebywały przysłane z Krakowa przez Elżbietę, córki [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]]. Nie były traktowane zbyt dobrze, obawiano się bowiem, że mogą rościć sobie pretensje do schedy po ojcu. Postarano się, aby zapomniały polski i wydano je za władców z krajów dalekich i mało znaczących.