The Byrds: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 7:
|rok rozwiązania = 1973
|pochodzenie = {{Państwo|USA}}
|gatunek = [[rock]], [[folk rock]], [[rock psychodeliczny]], [[country rock]]<ref>[http://www.allmusic.com/artist/the-byrds-p3810 allmusic ((( The Byrds > Biography )))]</ref>
|aktywność =
|wytwórnia płytowa = [[Columbia Records|Columbia]]
|powiązania = [[Bob Dylan]], [[Crosby, Stills and Nash]], [[Gram Parsons]], [[The Flying Burrito Brothers]]
|skład =
|byli członkowie = [[Roger McGuinn]], [[David Crosby]], [[Gene Clark]], Michael Clarke, Skip Battin, Gene Parsons, Chris Hillman, Kevin Kelley, Clarence White, John York
|współpracownicy = [[Gram Parsons]], [[Bob Dylan]]
|instrumentarium =
|odznaczenia =
Linia 20:
|www = http://www.byrds.com/
}}
'''The Byrds''' – amerykańska grupa muzyczna tworząca w oryginalnym stylu, który łączył w sobie [[folk rock]] z [[rock psychodeliczny|rockiem psychodelicznym]]; powszechnie kojarzono ją również z [[jangle pop]]em oraz [[country rock|country rockiem]]. W założeniu była amerykańską odpowiedzią na tzw. [[brytyjska inwazja|brytyjską inwazją]], zdobywając status jednego z najsłynniejszych aktów artystycznych reprezentujących rodzący się [[ruch hippisowski]]<ref name="starostin"/>. Założyciele grupy, Roger McGuinn oraz Gene Clark, zdefiniowali (obok [[Bob Dylan|Boba Dylana]] oraz [[Gram Parsons|Grama Parsonsa]]) brzmienie [[folk rock]]a, nowoczenego country oraz [[Americana (muzyka)|americana]], kładąc fundament pod przyszły rozwój tych gatunków. Brzmienie zespołu było na ogół łagodne, oparte na pogodnych tekstach, powolnej grze gitar akustycznych oraz charakterystycznych harmonii wokalnych, które później zainspirowały takie zespoły, jak [[Crosby, Stills and Nash]], [[Grateful Dead]] czy [[Eagles]]. Styl życia związany z działalnością The Byrds stanowił również jedną z głównych inspiracji dla powstania filmu [[Dennis Hopper|Dennisa Hoppera]], ''[[Swobodny jeździec]]'' z [[1969]] roku<ref name="starostin">George Starostin, [https://starling.rinet.ru/music/byrds.htm Only Solitaire: The Byrds], data dostępu: 14.05.2020</ref><ref name="connecticut"/>.
Treściowo muzyka The Byrds łączyła dwa biegunowo różne oblicza kultury amerykańskiej: z jednej strony protestancką religijność oraz sentymentalne przywiązanie do biblijnych tradycji Stanów Zjednoczonych, a z drugiej strony dążenia związane z awangardą psychodeliczną, hippisowskim indywidualizmem oraz rewolucją obyczajową<ref name="connecticut">Michał Gołębiowski, [http://www.christianitas.org/news/jesus-mary-connecticut-o-kontrkulturze-i-chrzescijanstwie/ ''Jesus, Mary Connecticut. O kontrkulturze i chrześcijaństwie''], „Christianitas” 26.03.2020</ref>. Inspirowany biblijną [[Księga Koheleta|Księgą Koheleta]] największy przebój grupy ''Turn! Turn! Turn!'' stał się sztandarowym hymnem ruchu [[Flower Power]]. Inny znany utwór, ''Wasn't Born to Follow'', pojawiając się także w filmie ''Swobodny jeździec'', stał się jednym z głównych znaków rozpoznawczych kultury tzw. „easy riders”, motocyklistów poszukujących własnych dróg wolności<ref name="connecticut"/>. Na późniejszym etapie twórczość The Byrds coraz częściej sięgała po wątki chrześcijańskie, tworząc rockowe aranżacje tradycyjnych piosenek religijnych<ref name="connecticut"/>.
W 1991 grupa została wprowadzona do [[Rock and Roll Hall of Fame]]<ref>{{cytuj stronę| url = https://rockhall.com/inductees/the-byrds/| tytuł = Rock ’n’ Roll Hall of Fame Inductees 1986 – 2010| data dostępu = 2016-06-30|opublikowany = The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.| język =en}}</ref>.
== Dyskografia ==
Linia 58 ⟶ 45:
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.byrds.com/ Strona oficjalna]
* Michał Gołębiowski, [http://www.christianitas.org/news/jesus-mary-connecticut-o-kontrkulturze-i-chrzescijanstwie/ ''Jesus, Mary Connecticut. O kontrkulturze i chrześcijaństwie''], „Christianitas” 26.03.2020
{{Kontrola autorytatywna}}
| |||