Operacja Fall Blau: Różnice pomiędzy wersjami

Do 10 sierpnia Armia Czerwona została usunięta z większości zachodniego brzegu Donu, ale w niektórych rejonach utrzymywał się radziecki opór, dodatkowo opóźniając Grupę Armii B. Natarcie Wehrmachtu na Stalingrad było również utrudnione z powodu niedoborów dostaw spowodowanych przez marną jakość radzieckich dróg. Luftwaffe wysłało ''ad hoc'' 300 samolotów transportowych Ju 52, umożliwiając siłom lądowym dalszy postęp; niektóre bombowce zostały przekierowane z operacji mających na celu zaopatrzenie lotów w ramach sił Stalingrad Transport Region<ref name="Bergström62" />. Sowiecka obrona nad Donem zmusiła Niemców do oddelegowania większej liczby żołnierzy na coraz bardziej wrażliwy front, pozostawiając niewiele rezerw na wsparcie dywizji Osi na obu flankach<ref name="Antill49" />. Sowieci dokonali kilku kontrataków na północnej flance Grupy ArmiiBArmii B, między Stalingradem a Woroneżem. W dniach 20–28 sierpnia [[63 Armia (ZSRR)|63]] i [[21 Armia (ZSRR)|21 Armia]] kontratakowały pod [[Sierafimowicz]]em, zmuszając włoską 8 Armię do wycofania się. [[1 Gwardyjska Armia]] zaatakowała w pobliżu Nowo-Grigorjewskiej, przedłużając [[Przyczółek (wojsko)|przyczółek]]. Te i kilka innych przyczółków nad Donem, w przeciwieństwie do ósmej armii włoskiej i drugiej węgierskiej, stanowiły ciągłe niebezpieczeństwo<ref name="Glantz122">{{odn|Glantz|1995|s=122|ref=nie}}</ref>.