Tatarstan: Różnice pomiędzy wersjami

W [[XIX wiek]]u powstała na terenie Tatarstanu nowa koncepcja [[religia|religijna]] – [[Dyskusja:Euroislam|euroislam]], która zakłada wysoki poziom tolerancji religijnej. Do dziś Tatarzy uchodzą za najbardziej umiarkowanych muzułmanów, a władze słyną z popierania kultu religijnego wszystkich wyznań. Na przełomie XIX i XX wieku zaczął tworzyć się ruch narodowy skupiony wokół ruchu Wäisi. Wäisi łączyli islam z [[socjalizm]]em i nawiązali współpracę z rosyjskimi socjalistami, [[socjaldemokracja|socjaldemokratami]] i [[komunizm|komunistami]] tworzącymi antycarską opozycję. W trakcie wojny domowej w Rosji 1918-1920 Tatarzy stanęli po wszystkich trzech stronach barykady („Biali”, „Czerwoni”, nacjonaliści panuralscy). Po zdławieniu ostatniego oporu przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] utworzono [[Tatarska Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka|Tatarską Autonomiczną Socjalistyczną Republikę Radziecką]], co miało oficjalnie miejsce 27 maja 1920. W granicach Republiki nie znaleźli się wówczas Tatarzy Wołżańscy, a wiele ziem etnicznie tatarskich włączono do [[Baszkiria|Baszkirii]]. W autonomicznej republice z inicjatywy sprzymierzonych z bolszewikami Wäisi powstały komuny oparte na zasadach socjalizmu islamskiego. Po śmierci [[Włodzimierz Lenin|Włodzimierza Lenina]] w 1924 roku, Wäisi wycofali swoje poparcie dla rządu i uznali że islam jest ideą odrębną od komunizmu w bolszewickim wydaniu. W rezultacie, ruch naraził się na czystki ze strony administracji [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] i został rozbity w latach 30.<ref name="PAR">''Nadeem F. Paracha: Socjalizm islamski'' (część I)</ref>