Sobór chalcedoński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Uczestnicy soboru: drobne redakcyjne |
→Wyznanie wiary: uzup. |
||
Linia 58:
=== Wyznanie wiary ===
{{Osobny artykuł|Chalcedońskie wyznanie wiary}}
Na następnej sesji, na prośbę cesarza, nie wrócono do procesu Dioskorosa. [[Marcjan (cesarz bizantyński)|Marcjan]] zażądał, aby biskupi ułożyli nowe wyznanie wiary. Podniosły się głosy sprzeciwu. Większość biskupów nie chciała nowego wyznania wiary – uważała, że wystarczające są [[Nicejskie wyznanie wiary|nicejskie]] i [[Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary|konstantynopolitańskie]] wyznania wiary. Biskupi zdecydowali nie chcieli żadnych innowacji i powoływali się na uchwałę [[Sobór efeski|pierwszego soboru efeskiego]], która zakazywała układania nowych wyznań wiary. Jednak komisarze upierali się przy tej sprawie, gdyż cesarz wydał im jednoznaczny rozkaz{{odn|Wipszycka|1994|s=236}}.
Sobór uzgodnił wiarę dotyczącą istnienia dwóch natur w [[Jezus Chrystus|Chrystusie]], boskiej i ludzkiej, z wiarą w to, że jednocześnie jest On jedną Osobą – [[Unia hipostatyczna|unia osobowa]]. Uczestniczący w soborze komisarze cesarscy zalecali uchwalenie takiego dokumentu doktrynalnego, który rozstrzygałby wszystkie spory i wprowadzał pokój w Kościele i w cesarstwie. Biskupi, ojcowie soborowi nie popierali tej myśli, twierdząc, że dotychczasowe wyznania wiary są wystarczające. Ojcowie soborowi powoływali się na zakaz podjęty przez [[Sobór efeski]] co do uchwalania jakiejkolwiek nowej formuły wiary.
| |||