Tommaso Riario Sforza: Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził z arystokratycznej, rzymskiej rodziny; był synem Nicoli Riaro Sforzy i Giovanny Di Somma{{r|FIU}}. Od kwietnia 1803 był referendarzem [[Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej|Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej]], a od 1806 – [[protonotariusz apostolski|protonotariuszem apostolskim]]{{r|FIU}}. 10 marca 1823 został kreowany [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie diakoni|kardynałem diakonem]] i otrzymał diakonię [[Kościół św. Jerzego na Velabrum|San Giorgio in Velabro]]{{r|hierarchy}}. Kilka miesięcy później, 28 sierpnia 1823, przyjął [[sakrament święceń|święcenia kapłańskie]]{{r|hierarchy}}. Następnie zaczął pracować w [[Kuria Rzymska|Kurii Rzymskiej]], na kilku stanowiskach{{r|FIU}}. Od stycznia 1828 do maja 1830 był [[Kamerling Świętego Kolegium Kardynałów|kamerlingiem Kolegium Kardynałów]]{{r|FIU}}. Kilkukrotnie pełnił także rolę [[legat papieski|legata]] m.in. w [[Forlì]], [[Urbino]] i [[Pesaro]], a także uczestniczył w konklawe w [[Konklawe 1823|1823]], [[Konklawe 1829|1829]], [[Konklawe 1830–1831|1830-1831]] i [[Konklawe 1846|1846]]{{r|FIU}}. Od 13 maja 1837 do śmierci był kardynałem [[protodiakon]]em i z racji tego, w 1846, ogłaszał elekcję [[Pius IX|Piusa IX]]{{r|FIU}}. 3 kwietnia 1843 został [[kamerling|kamerlingiem Kościoła Rzymskiego]] i pełnił ten urząd do śmierci{{r|hierarchy}}. Zmarł jako ostatni żyjący kardynał z nominacji [[Pius VII|Piusa VII]].<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = The Cardinals of the Holy Roman Church