Stanisław Puchalski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Błąd, wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 5.172.234.88) i przywrócono wersję 58972043 autorstwa The Polish Bot |
||
Linia 25:
== Życiorys ==
Kształcił się w wojskowych szkołach w [[Kőszeg|Güns]], Hranicach, Akademii Wojskowo-Technicznej w [[Wiedeń|Wiedniu]] (1884-1887) oraz Szkole Sztabu Generalnego (1890-1893). W 1887 rozpoczął karierę oficerską jako [[podporucznik]] w 10 pułku piechoty. W 1890 awansował do stopnia [[porucznik]]a, a w 1896 – [[kapitan (ranga)|kapitana]] z przydziałem do Wojskowego Biura Kolei Żelaznych. W 1903 już w randze [[major]]a został szefem sztabu 45 Dywizji Piechoty [[Landwehra|Landwehry]]. W 1910 otrzymał awans na stopień [[pułkownik]]a. Od
Od lutego do października 1916 był następcą [[Karol Durski-Trzaska|Karola Durskiego]] na stanowisku komendanta Legionów Polskich. Nieprzychylny [[Józef Piłsudski|Józefowi Piłsudskiemu]], nie umiał z nim współpracować. Odwołany ze stanowiska komendanta Legionów, od 1917 dowodził [[12 Dywizja Piechoty Austro-Węgier|12 Dywizją Piechoty]], walcząc na [[Bukowina (kraina historyczna)|Bukowinie]]. 1 listopada 1917 został awansowany do stopnia Feldmarschalleutnanta (odpowiednik gen. dywizji). Uczestniczył w walkach na froncie nad [[Piawa|Piawą]]. Mianowany przez ministra wojny Austro-Węgier komendantem wojskowym Przemyśla przybył do tego miasta 29 października 1918 roku. Obowiązki objął 1 listopada 1918 roku, lecz już w dniach 30 i 31 października współpracował z ustępującym komendantem miasta, tytularnym generałem piechoty Viktorem von Njegovan. Powołany na stanowisko dowódcy Wojska Polskiego w Galicji, w dniu 1 listopada zadeklarował przejście w szeregi Wojska Polskiego, swoją funkcję w armii Austro-Węgier przekazując gen. Stowasserowi<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.pilsudski.org/archiwa/dokument.php?nonav=&nrar=701&nrzesp=2&sygn=1&handle=701.180/4976| tytuł = Kolekcje Archiwalne Online. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce| data dostępu = 2015-01-24| autor = Stanisław Puchalski| opublikowany = | praca = Raport| data = 1918-11-07| język = pl}}</ref>. W dniu 4 listopada 1918 r. [[Walki o Przemyśl w 1918 roku|został internowany]] w Przemyślu przez siły ukraińskie. W niewoli, bez odpowiedniego rozeznania, podpisał rozkaz dla jednostek polskich, nakazujący im opuszczenie Przemyśla i powiatu przemyskiego, oraz oddanie ich w ręce ukraińskie<ref name=OP>[http://www.kki.pl/pioinf/przemysl/dzieje/pomnik_orlat/obrona/pom2.html Andrzej Szeliga, ''Obrona Przemyśla w 1918 r.''] {{lang|pl}} [dostęp 2011-12-16]</ref>. Polacy ([[Polska Organizacja Wojskowa|POW]]) nie zastosowali się do rozkazu i obronili Przemyśl. Polska komisja generalska rozpatrująca pod koniec 1918 zarzuty przeciwko Puchalskiemu – przed którą stanął na własne życzenie – uznała jego duże doświadczenie i wiedzę wojskową, jednocześnie stwierdzając, że „ze względu na słabe nerwy nie nadaje się do służby frontowej i samodzielnych komend”<ref>Piotr Stawecki, ''Słownik Biograficzny Generałów Wojska Polskiego 1918-1939'', Warszawa 1994, s. 268-269</ref>, i oddała go do dyspozycji Naczelnego Dowództwa.
| |||