Biskupin (stanowisko archeologiczne): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Filatelistyka: drobne techniczne
Grubel (dyskusja | edycje)
Linia 56:
Osada w Biskupinie wiąże się z kręgiem kulturowym [[kultura łużycka|kultury łużyckiej]], trwającym od środkowej [[epoka brązu|epoki brązu]], od ok. XIV w. p.n.e., po wczesną [[epoka żelaza|epokę żelaza]], czyli do ok. V w. p.n.e. Kultura łużycka to pojęcie archeologiczne, przez które różni badacze rozumieli odmienne [[Grupa etniczna|grupy etniczne]] – Germanów, Słowian lub [[Ilirowie|Ilirów]]. Sprawa przynależności etnicznej Biskupina była wykorzystywana dla celów ideologicznych w sporach dotyczących praw różnych narodów do ziem dzisiejszej Polski. Obecnie powszechnie przyjmuje się za fakt, że przynależności [[etniczność|etnicznej]] kultury łużyckiej, podobnie jak i większości innych pradziejowych [[kultura archeologiczna|kultur archeologicznych]], bezdyskusyjnie ustalić się nie da.
 
Na podstawie badań elementów konstrukcyjnych osiedla (drewnianych bali; zob. [[dendrochronologia]]) stwierdzono, że 50 % użytych do budowy grodu drzew dębowych ścięto w 748 roku p.n.e.<ref>{{Cytuj |tytuł = Biskupin 'postarzał się' o 200 lat. 85. rocznica odkrycia osady i 25-lecie ustalenia daty jej założenia |czasopismo = poznan.wyborcza.pl |data dostępu = 2018-08-31 |url = http://poznan.wyborcza.pl/poznan/7,163883,23844377,biskupin-odmlodnial-o-200-lat-85-rocznica-odkrycia-osady.html |język = pl-PL}}</ref> Gród założono na podmokłej wyspie na [[Jezioro Biskupińskie|jeziorze Biskupińskim]] (obecnie półwysep), o kształcie w przybliżeniu owalnym i powierzchni ok. 2 ha (w obrębie wałów mieściło się ok. 1,3 ha powierzchni). Wyspa wznosiła się 0,8-1,2 m ponad wody otaczającego jeziora. Gród biskupiński był zasiedlony przez 150 lat<ref>[[Paweł Jasienica]] w ''Polsce Piastów'' podaje, że gród użytkowany był przez kilkadziesiąt lat, a powstał między rokiem 500 p.n.e. a 400 p.n.e.</ref>.
 
Na terenie osady znajdowało się ok. 106 domostw, o wymiarach przeciętnie ok. 8&nbsp;×&nbsp;10&nbsp;m, usytuowanych rzędowo wzdłuż moszczonych drewnem 11 ulic, o szerokości ok. 2,5 m każda. Ocenia się, że w osadzie mieszkać mogło od 800 do 1000 osób. Osada otoczona była skrzynkowym wałem drewniano-ziemnym o długości 640 m, szerokości 3 m i domniemanej wysokości do 6 m, w którym znajdowała się brama wjazdowa. Gród otoczony był falochronem o szerokości od 2 do 9 m, zbudowanym z ukośnie wbitych pali.