Wojciech Stachura (podpułkownik): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 1:
{{Żołnierz infobox
|imię i nazwisko = Wojciech Teofil Stachura
|imię i nazwisko org =
|pseudonim =
Linia 8:
|opis grafiki = Oficerowie 1 Morskiego Pułku Strzelców w niewoli w Oflagu II A Prenzlau od lewej: por. Wojciech Stachura, kpt. Kazimierz Makarowski,  por. [[Tadeusz Dworzański]] (Prenzlau 16 października 1940 r.)
|stopień grafika = Naramiennik Podpułkownik land.png
|stopień = [[podpułkownik]] [[Piechota|piechoty]]
|data urodzenia = [[13 kwietnia]] [[1901]]
|miejsce urodzenia = [[Domanin (wieś w powiecie kępińskim)|Domanin]] koło [[Kępno|Kępna]], [[Cesarstwo Niemieckie]]
|data śmierci = [[2 czerwca]] [[1960]]
|miejsce śmierci = [[Borek Wielkopolski]], [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]
|lata służby = 1919-1952
|siły zbrojne = [[Plik:Orzełek II RP.svg|20px]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]<br />[[Plik:Orzeł LWP.jpg|20px]] [[Ludowe Wojsko Polskie]]
|jednostki = [[1 Morski Batalion Strzelców]]<br/>[[1 Morski Pułk Strzelców (II RP)|1 Morski Pułk Strzelców]]
|stanowiska = oficer żywnościowy
|wojny i bitwy = [[Wojna polsko-bolszewicka]]<br />[[Kampania wrześniowa]]
|późniejsza praca =
Linia 23:
|wikicytaty =
}}
'''Wojciech Teofil Stachura''' (ur. [[13 kwietnia]] [[1901]] w [[Domanin (wieś w powiecie kępińskim)|Domaninie]] koło [[Kępno|Kępna]], zm. [[2 czerwca]] [[1960]] w [[Borek Wielkopolski|Borku Wielkopolskim]]) – [[podpułkownik]] [[Ludowe Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]], uczestnik [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] oraz [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]], kawaler [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]].
 
== Życiorys ==
Urodził się 13 kwietnia 1901 roku we wsi [[Domanin (wieś w powiecie kępińskim)|Domanin]] koło [[Kępno|Kępna]] w rodzinie rolnika Kacpra i Marii Stachurów. Miał czworo rodzeństwa (trzech braci i siostrę). Uczył się w gimnazjum.
 
W 1919 jako ochotnik zgłosił się do wojska. W [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] walczył w szeregach Batalionu Szturmowego z [[Września|Wrześni]], a następnie w 361 ochotniczym rezerwowym pułku piechoty. Po [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie]] został w armii i po odbyciu przeszkolenia sanitarnego służył w [[3 Pułk Lotniczy|3 Pułku Lotniczym]] w Poznaniu. Awansował na plutonowego i został skierowany do Centralnej Szkoły dla Podoficerów Zawodowych Sanitarnych w [[Przemyśl]]u, w której został sierżantem i przez 3 lata pracował jako instruktor sanitarny. Następnie został skierowany do [[Centrum Wyszkolenia Sanitarnego]] w Warszawie, gdzie przez 5 lat był instruktorem sanitarnym. W latach 1931–1934 uczył się w [[Szkoła Podchorążych dla Podoficerów|Szkole Podchorążych dla Podoficerów]] w Bydgoszczy. Został4 mianowanysierpnia podporucznikiem1934 iPrezydent przeniesionoRP [[Ignacy Mościcki]] mianował go [[podporucznik]]iem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1934 i 289. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do Batalionu Morskiego w Wejherowie (od 19 stycznia 1938 był to [[1 Morski Batalion Strzelców]]) na stanowisko dowódcy plutonu{{odn|1Dz. MorskiegoPers. BatalionuMSWojsk.|loc=Nr Strzelców]],12 wz którym15 jakosierpnia [[dowódca1934 plutonu]]roku, służyłs. do211, 1938220, 227}}. Awansował na porucznika. iW został1939 oficerempełnił żywnościowymsłużbę batalionuna stanowisku oficera żywnościowego. W marcusierpniu 1939tego batalionroku, w czasie mobilizacji, został przemianowanywyznaczony na stanowisko oficera żywnościowego [[1 Morski Pułk Strzelców (II RP)|1 MorskiMorskiego PułkPułku Strzelców]] i wszedł w skład [[Lądowa Obrona Wybrzeża|Lądowej Obrony Wybrzeża]] (dowódca: [[pułkownik]] [[Stanisław Dąbek]]).
 
Po [[Kampania wrześniowa|ataku Niemiec na Polskę]] pułk broni się przez tydzień i zostaje zmuszony do wycofania się do Redy, a następnie na Oksywę, gdzie mimo przewagi wroga 1 Morski Pułk Strzelców walczy przez kolejne 10 dni aż do kapitulacji (tracąc około połowy stanu osobowego). Za swą bohaterską walkę pułk otrzymał Order Virtuti Militari V klasy (w 1944)<ref name="ReferenceA">Zarządzenie gen. W Andersa z 11 listopada 1944 r. Instytut Polski i Muzeum im. gen Sikorskiego w Londynie, sygn. A XII 77.</ref>, a porucznik Wojciech Stachura ''za wykazane wyjątkowe męstwo na polu walki'' został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Linia 58:
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj stronę | url = http://www.wbc.poznan.pl/publication/47164 | tytuł = Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych | data dostępu = 2020-03-31 | odn = {{odn/id|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr}} }}
* [http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:w3SE0kAlJh8J:www.dsi.net.pl/zagadki/item/download/48_63d467cef27c209b2c1a0bc030b107bd+&cd=15&hl=pl&ct=clnk&gl=pl Biografia Wojciecha Stachury - Kurier Czapliniecki - październik 2009 (PDF, str. 5)] [dostęp z dnia: 2015-06-30]