Facelift: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit. |
m lit., link, drobne techniczne |
||
Linia 69:
| opis = ''Facelift'' nawiązuje do dokonań brytyjskich zespołów [[Black Sabbath]] i [[Led Zeppelin]]
}}
Opisując warstwę brzmieniową płyty, Cantrell w rozmowie z magazynem „Rock Beat” stwierdził, że album miał mieć „ponurą aurę” oraz „być bezpośrednim wskutek atmosfery i zadumy panującej ówcześnie w Seattle”{{r|j}}. W wywiadzie dla miesięcznika „[[Hit Parader]]” oznajmił, że zespół zajmuje się „brutalną rzeczywistością życia”{{r|k}}. Większość utworów na ''Facelift'' została skomponowana według niskiego schematu [[Strojenie instrumentów muzycznych|strojenia]] [[D (dźwięk)|D]] (ang. ''drop D''), którego Cantrell nauczył się od [[Kim Thayil|Kima Thayila]] z Soundgarden, wzorując się na kompozycjach „Beyond the Wheel” i „Nothing to Say”{{odn|Yarm|2019|s=177}}, oraz utrzymana jest w średnim tempie{{r|av}}. Jak podkreślał Cantrell w rozmowie z magazynem „RIP”, ''Facelift'' to „po prostu agresywna i energiczna muzyka”. Z kolei Mike Starr porównywał brzmienie do klasycznego [[Black Sabbath]]{{r|z}}.
Muzykę do „[[Man in the Box]]” gitarzysta podsumował: „[[Riff]] do tego numeru chodził za mną przez jakiś czas, ale nigdy go specjalnie nie wykorzystałem. Layne zaproponował kilka rozwiązań jeżeli chodzi o partie wokalu i jakoś poskładało się ten kawałek do kupy. Na naszym wczesnym materiale riff, który idzie z [[talk box]]a, jest jednym z moich ulubionych”{{#tag:ref|Idea zastosowania talk boxa była autorstwa Dave’a Jerdena, który zaczerpnął ją z utworu „[[Livin’ on a Prayer]]” (1986) [[Bon Jovi]]ego{{odn|de Sola|2015|s=115}}.|group="uwaga"}}{{r|as}}. Jak podkreślił, utwór wywołał mieszane uczucia wśród przedstawicieli wytwórni. „Naprawdę nikt nie lubił tej piosenki. Myśleli, że jest zbyt powolna i lamentowa”{{odn|Prato|2009|s=263–264}}. „It Ain’t Like That” muzyk skomentował: „Riff do tego numeru był właściwie pomyłką, jaką popełniłem jednego dnia na próbie. Wygłupialiśmy się z Seanem i wymyśliłem ten riff jako żart, ale Sean powiedział tylko – «o, to jest niezłe, zagraj to raz jeszcze». Nie sądziłem, że coś z tego będzie, ale kiedy już zagraliśmy to wspólnie, zdałem sobie sprawę, że to może zadziałać. Żartowałem sobie z tego kawałka i grałem go zazwyczaj z głupkowatym wyrazem twarzy”{{r|as}}. Na temat kompozycji „[[Love, Hate, Love]]” powiedział: „Ten utwór to nasze arcydzieło. Wokal Layne’a w tej piosence jest po prostu niesamowity. Solówka, jaką nagrałem do tego numeru, jest jedną z moich ulubionych”{{r|bd}}. W trakcie trwania sesji Champagne przyniósł do studia kasetę ''[[Ritual de lo habitual]]'' (1990) Jane’s Addiction z niedokończonymi miksami. Podczas nagrań stanowiła ona kluczową inspirację dla muzyków{{odn|de Sola|2015|s=114}}.
Linia 124:
{{osobny artykuł|Clash of the Titans}}
W trakcie koncertów w lutym 1991 występy Alice in Chains poprzedzał Pearl Jam<ref>{{odn|ref=nie|Prato|2009|s=253}}; {{odn|ref=nie|Crowe|2013|s=52}}; {{odn|ref=nie|Yarm|2019|s=263}}.</ref>. 8 marca grupa wyruszyła wspólnie z [[The Almighty]] i [[Megadeth]] w trasę koncertową Oxidation of the Nations Tour, obejmującą 22 koncerty na kontynencie europejskim{{odn|de Sola|2015|s=140–141}}. 17 kwietnia muzycy wystąpili na nabrzeżu Pier 48 w Seattle, nagrywając swoją scenę do filmu ''[[Samotnicy]]'' (1992, reż. [[Cameron Crowe]]){{odn|de Sola|2015|s=141}}. 16 maja zainaugurowali występy w roli supportu na trasie [[Clash of the Titans]], grając przed [[Thrash metal|thrashmetalowymi]] grupami [[Anthrax (amerykański zespół muzyczny)|Anthrax]], Megadeth oraz [[Slayer]]{{#tag:ref|Zespół Alice in Chains występował w zastępstwie za formację [[Death Angel]], która odwołała udział w trasie z powodu wypadku samochodowego swojego busa{{odn|de Sola|2015|s=143}}.|group="uwaga"}}{{odn|de Sola|2015|s=143}}{{odn|Prato|2009|s=264}}. Łącznie trasa objęła 49 występów na terenie Ameryki Północnej. „Fani Slayera byli bardzo brutalni dla nas. Kiedy graliśmy w [[Red Rocks Amphitheatre]], rzucali w nas tak wieloma przedmiotami, że ledwo widzieliśmy tłum” – wspominał Cantrell{{odn|de Sola|2015|s=144}}. W sierpniu muzycy udali się wraz z [[Van Halen]] w trasę [[For Unlawful Carnal Knowledge Tour]], która trwała do stycznia 1992{{#tag:ref|Według źródeł Staley podczas (lub po zakończeniu) wspólnej trasy z Van Helen miał pierwszą styczność z heroiną<ref>{{odn|ref=nie|Prato|2009|s=266}}; {{odn|ref=nie|de Sola|2015|s=152, 155}}; {{odn|ref=nie|Yarm|2019|s=355–356}}.</ref>.|group="uwaga"}}{{odn|de Sola|2015|s=152}}. [[Sammy Hagar]],
== Odbiór ==
Linia 480:
* {{cytuj książkę |nazwisko = Brown |imię = Jake |tytuł = Alice in Chains: In the Studio |url = https://books.google.pl/books/about/Alice_in_Chains.html?id=YmocmZU2eJcC&redir_esc=y |wydawca = Rock N’ Roll Books |rok = 2010 |język = en |isbn = 0-9726142-6-5 |odn = tak}}
* {{cytuj pismo |nazwisko = Koziczyński |imię = Bartek |tytuł = Alice in Chains. Bezsenność w Seattle |czasopismo = [[Teraz Rock]] |wydawca = Orange Media |rok = 2006 |język = pl |issn = 1730-394X |odn = tak}}
* {{cytuj książkę |nazwisko = Crowe |imię = Cameron |autor link = Cameron Crowe |tytuł = Pearl Jam Twenty |url = https://books.google.pl/books/about/Pearl_Jam_Twenty.html?id=jtzYA0b46MMC&redir_esc=y |wydawca = [[Simon & Schuster]] |rok = 2013 |język = en |isbn = 978-1439169377 |odn = tak}}
== Linki zewnętrzne ==
| |||