Bitwa w Lasach Janowskich i Puszczy Solskiej: Różnice pomiędzy wersjami

19 czerwca Haenicke przeniósł swój sztab z Sandomierza do Zamościa<ref>Lasy Janowskie i Puszcza Solska, s. 93.</ref>. Bezpośredni atak na pozycje partyzantów zaczął się 21 czerwca. Nocą z 21 na 22 czerwca, w rejonie [[Górecko Kościelne|Górecka Kościelnego]], z okrążenia wyszli partyzanci AL (zginęło ok. 100 ludzi, min. por. [[Aleksander Szymański (1912–1944)|Aleksander Szymański]] ps. „Bogdan”), którzy powrócili w rejon Lasów Janowskich<ref>{{Cytuj | url=https://andrzejburlewicz.wordpress.com/2016/06/15/mjr-edward-markiewicz-ps-kalina-cz-1/ | tytuł=mjr Edward Markiewicz ps. "Kalina" cz.1 – Andrzej Burlewicz<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=andrzejburlewicz.wordpress.com | język=pl | data dostępu=2019-04-21}}</ref>. Kolejnej nocy tą samą próbę na innym odcinku podjęli Sowieci. Ostatecznie przebili się oni dopiero nocą z 23 na 24 czerwca udając się następnie w Karpaty. Mjr [[Edward Markiewicz (1899-1944)|Edward Markiewicz]] ps. „Kalina”, dowódca sił AK i BCh, zdecydował się nie wychodzić z okrążenia. Poprowadził podległe sobie siły w bagniste rejony między [[Tanew|Tanwią]] a Sopotem licząc, że trudno dostępny rejon ochroni ich przed hitlerowcami. Wbrew oczekiwaniom Niemcy kontynuowali pościg okrążając Polaków w rejonie wsi [[Osuchy]] („Kalina” przekazał dowództwo swojemu zastępcy i popełnił samobójstwo). Podjęta nocą 25 czerwca próba wyjścia z okrążenia zakończyła się klęską partyzantów. Z oblężonych oddziałów wydostał się tylko oddział „Wira”<ref>Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. s. 639-640.</ref>.

 

 

== Upamiętnienie ==