Wikipedysta:Michozord/Solaris Alpino: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
Linia 34:
|commons = Category:Solaris Alpino
}}
'''Solaris Alpino''' (też: '''Solaris Alpino 8,6''' lub '''Solaris Urbino 8,6''') – [[Autobus niskopodłogowy|niskopodłogowy]] [[autobus]] [[Autobus miejski|miejski]] klasy midi produkowany w latach 2006–2018 przez [[Polska|polskie]] przedsiębiorstwo [[Solaris Bus & Coach|Solaris Bus & Coach S.A.]] w [[Bolechowo-Osiedle|Bolechowie-Osiedlu]] koło [[Poznań|Poznania]]. Autobus był najkrótszym modelem z rodziny [[Solaris Urbino]] i został skonstruowany z myślą o operowaniu na liniach o niewielkich potokach pasażerskich przebiegających przez wąskie, górskie drogi lub wąskie ulice osiedlowe lub centrów miast. Od początku był oferowany jako III generacja autobusów z rodziny Urbino, a jego produkcję zakończono wraz z wycofaniem autobusów tej generacji z oferty producenta. Na jego bazie powstały modele [[Autobus niskowejściowy|niskowejściowe]] [[Solaris Urbino 8,9 LE|Urbino 8,9 LE]] oraz [[Solaris Urbino 8,9 LE electric|Urbino 8,9 LE electric]].
 
== Historia ==
Linia 44:
=== Solaris Alpino ===
[[Plik:SolarisAlpino8,6ForMVV.JPG|thumb|left|Solaris Alpino 8,6 (rok prod. 2007)]]
W 2006 r. przedsiębiorstwo Solaris rozszerzyło swoją ofertę autobusów klasy midi o mniejszy w stosunku do Urbino 10 model o długości 8,6 m nazwany Solaris Alpino. Jego oficjalna premiera miała miejsce podczas targów Transexpo w [[Kielce|Kielcach]] w październiku 2006 r{{r|IB-68338}}. Autobus konstrukcyjnie został oparty na III generacji autobusów miejskich z rodziny Solaris Urbino i otrzymał taki samteż otrzymał design zewnętrzny, jak i wewnętrzny{{r|SBC Alpino}}. Wykorzystano jednostkę napędową [[Cummins]] o pojemności 6,7 l i mocy 250 KM. Główną różnicą konstrukcyjną jest węższe nadwozie autobusu, które mierzy 2400 mm, a nie jak w przypadku pozostałych modeli 2550 mm. W połączeniu z małymniewielkim [[Rozstaw osi|rozstawem osi]] i dużym kątem maksymalnego skrętu osi przedniej pozwoliło to na uzyskanie dużej zwrotności pojazdu – zewnętrzna średnica zawracania wynosi 15,8 m, tzn. o ok. 2,2 m mniej niż w przypadku Urbino 10. Z kolei mały zwis przedni i tylny pozwolił na zwiększenie [[Kąty wejścia i zejścia pojazdu|kątów natarcia i zejścia]] do 8° zamiast 7°, jak w przypadku pozostałych modeli Urbino{{r|Rusak 2|SBC Alpino|SBC Katalog}}.
 
Solaris Alpino został zaprojektowany głównie z myślą o rynkach krajów [[Alpy|alpejskich]] i obsłudze tras prowadzących przez wąskie, górskie drogi. Z myślą o sprawnym pokonywaniu stromych wzniesień, pojazd wyposażono w stosunkowo mocną jednostkę napędową, jak na autobus o takiej masie własnej (8600–10 300 kg). Konstrukcja spotkała się jednak także z dużym zainteresowaniem przewoźników operujących na trasach w ścisłych centrach miast czylub przez wąskie drogi osiedlowe, na których występują niewielkie potoki pasażerskie{{r|Rusak 2|SBC Katalog}}.
 
Na bazie Solarisa Alpino producent powstał [[Autobus niskowejściowy|niskowejściowy]] model [[Solaris Urbino 8,9 LE|Alpino 8,9 LE]] (później przemianowany na Urbino 8,9 LE{{r|SBC U LE}}) o długości 8,9 m i silniku w układzie leżącym pod podłogą w tylnej części autobusu, a nie stojącej wieży silnika, jak w Alpino 8,6{{r|IB-14743|IB-64283|SBC Katalog LE}}. W 2011 r. został na bazie Urbino 8,9 LE opracowany model [[Solaris Urbino 8,9 LE electric]] – pierwszy model autobusu miejskiego Solaris z napędem w pełni elektrycznym{{r|SBC Historia|Rusak 2}}.
Linia 157:
 
=== Układ napędowy i jezdny ===
Napęd autobusów Solaris Alpino opiera się na silnikach [[Cummins]] spełniających [[Euro 4|normy emisji spalin]] najpierw Euro 4, później zastąpione silnikami zgodnymi z normą Euro 5 i Euro 6. Silnik zblokowano z [[Automatyczna skrzynia biegów|automatyczną skrzynią biegów]] [[Voith DIWA|Voith Diwa]], opcjonalnie [[ZF Friedrichshafen|ZF]] Ecolife. W Solarisie Alpino zastosowano obie osie produkcji ZF, jednak co wyróżnia autobus na tle pozostałych modeli z rodziny Urbino, towyróżnia mniejszy rozmiar kół (22,5″) oraz opcjonalne zastosowanie opon supersingiel na tylnej osi napędowej w miejsce podwójnych. WyróżniającymNietypowym rozwiązaniem jest też opcja skrętu przednich kół nawet o 50°, co znacznie zmniejsza średnicę zawracania autobusu. W autobusie wykorzystano [[układ kierowniczy]] ZF Servocom. Autobusy wyposażono w systemy [[ABS]], [[ASR]] i EBS, a także w [[hamulec ręczny]], hamulec przystankowy oraz [[Retarder|retarder skrzyni biegów]]. Za poziomowanie pojazdu odpowiada układ ECAS z funkcją [[przyklęk]]u z prawej strony o ok. 70 mm i opcją podniesienia autobusu o ok. 60 mm{{r|Rusak 2|SBC Katalog}}.
 
=== Nadwozie i wnętrze ===
Linia 166:
== Sprzedaż i eksploatacja ==
[[Plik:Sol020.jpg|thumb|Solaris Alpino w Atenach (rok prod. 2009)]]
Dzięki swoim cechom konstrukcyjnym, Solarisy Alpino są wykorzystywane głównie na trasach przebiegających przez wąskie ulice centrów miast lub ich obrzeża, gdzie występują niewielkie potoki pasażerskie oraz często również wąskie, kręte drogi{{r|Rusak 2|SBC Katalog|IB-109706|IB-75586|IB-53706}}. Koszt zakupu jednego Solarisa Alpino jestbył na poziomie 700–900 tys. złotych netto{{r|IB-100663|IB-56186}}.
 
Pierwszymi odbiorcami autobusów Solaris Alpino byli w 2007 r. w Polsce przedsiębiorstwo [[Zakład Komunikacji Miejskiej w Augustowie|Necko]] obsługujące komunikację miejską w [[Augustów|Augustowie]] oraz w Niemczech VBR Verkehrsbetriebe und Servicegesellschaft GmbH obsługujące połączenia na terenie aglomeracji [[Monachium|monachijskiej]]{{r|IB-67377}}. W lipcu 2008 r. Solaris podpisał umowę z przedsiębiorstwem E.THE.L obsługującymwykonującym połączenia miejskie na terenie [[Ateny|Aten]] na dostawę 320 autobusów miejskich, w tym 100 szt. [[Solaris Urbino 18|Urbino 18]] i 220 szt. Alpino. Kontrakt ten był największym zrealizowanym w historii polskiego producenta. Dostawy autobusów rozpoczęły się w 2009 r. i zakończyły rok później{{r|IB-62992|SBC Ateny}}. Z kolei w Polsce najwięcej autobusów Solaris Alpino eksploatowalizakupili: [[MPK Poznań]] (26 szt. w 2011 r.) oraz [[Mobilis]] w ramach kontraktu na zlecenie [[ZTM Warszawa]] (23 szt. w 2009 r.){{r|IB-53706|IB-61471|IB-102585}}. OstatnimOstatnie odbiorcąwyprodukowane autobusówSolarisy tegoAlpino typutrafiły byłodo [[MPK Tarnów]] w 2018 r. (5 szt.){{r|IB-102585|IB-109706}}.
 
== Przypisy ==
Linia 196:
<ref name="SBC Ateny">{{Cytuj |autor = Solaris Bus & Coach S.A. |tytuł = Urbino i Alpino w stolicy Grecji | czasopismo = Magazyn klientów Solaris | wydanie = 1/2010 (4) | issn = 1689-6067 | s = 18–19 | język = pl}}</ref>
<ref name="IB-61471">{{Cytuj | tytuł = 74 Solarisy dla Warszawy | url = http://infobus.pl/74-solarisy-dla-warszawy_more_61471.html | opublikowany = infobus.pl | data = 2009-09-01 | data dostępu = 2020-07-07 | język = pl}}</ref>
 
<!--
<ref name="IB-">{{Cytuj | tytuł = | url = | opublikowany = infobus.pl | data = | data dostępu = 2020-07-07 | język = pl}}</ref>
-->
 
}}
 
== Linki zewnętrzne ==
* [http://phototrans.eu/10,344,0.html Galeria zdjęć autobusów Solaris Alpino w serwisie phototrans.eu]
* []
* [http://www.solaris-club.com/solaris-alpino.php Opis modelu w serwisie solaris-club.com]
 
{{Solaris}}