Poprzez egzegezę [[Księga Izajasza|Izajasza]] papież zwraca uwagę, że wiara jest podstawą do ''zrozumienia działania Boga'' (LF 23) czyli prowadzi do odpowiedzi stawianych przez pytania pierwsze. W ten sposób prowadziodwołuje się do ''prawdy obiektywnej'' o życieżyciu i losylosach współczesnego człowieka, który tej prawdy poszukuje ze względu na otaczający go relatywizm lub globalnie narzucane mu globalne systemy myślenia. Znalezienie prawdy w wierze religijnej prowadzi do przemiany człowieka, która to wyraża się miłością rozumianą nie jako dynamiczne uczucie, ale jako postawa relacyjna wobec świata - ''patrzeniem w perspektywie drugiego człowieka i wspólnym patrzeniu na wszystko'' (LF 27). Tak doświadczona miłość staje się źródłem poznania Boga. Podobnie jak w innych doświadczeniach zmysłowychludzkich do rozwoju wiary konieczne są także zmysły, zwłaszcza wzroku i słychu. Doświadczenie to można streścić cytatem z [[Ewangelia Jana|Ewangelii wg św. Jana]]: ''ujrzał i uwierzył'' (J 20,8). Punktem kulminacyjnym w historii poznania Boga przez zmysły było [[Wcielenie]] Jezusa, a obecnie zmysłowe doświadczenie Boga możliwe jest to w [[sakrament]]ach Kościoła (LF 31). Poznanie Boga, a tym samym jego miłości do człowieka a także miłości jako sensu życia jest możliwe również dzięki rozumowi, czego przykładem może być droga wiary [[Augustyn z Hippony|św. Augustyna]]. Odziaływanie rozumu i wiary jest ponadto obustronne, ponieważ ''wiara pobudza zmysł krytyczny'' (LF 34). Istotnym jednak warunkiem do poznania Boga jest jego poszukiwanie. Dziedziną, w której wiara i rozum wyrażają i uzupełniają się wzajemnie, a także, która jest jednocześnie poznaniem Boga w ''świetle wiary'' jest [[teologia]] chrześcijańska. Poznanie teologiczne nie jest jednak doświadczeniem indywidualnym, ale zbiorowym - [[Kościół (teologia)|eklezjalnym]], które ma sens tylko gdy służy wierze innych chrześcijan i gdy weryfikowana jest przez [[magisterium Kościoła]] (LF 36).
