Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna w Petersburgu: Różnice pomiędzy wersjami

'''Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna w Petersburgu''' (ros. Императорская римско-католическая духовная академия) – wyższa szkoła teologiczna istniejąca w latach 1842–1918 w [[Petersburg]]u.

W 1773 roku po kasacie zakonu jezuitów prowadzony przez nich w [[Wilno|Wilnie]] Uniwersytet Wileński Stowarzyszenia Jezusowego Księstwa Litewskiego został przemianowany na Szkołę Główną Wielkiego Księstwa Litewskiego. 4 kwietnia 1803 roku na jego bazie powstał Imperatorski Uniwersytet Wileński. W 1833 roku z [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie|wydziału teologicznego]] tej uczelni po połączeniu z Głównym Seminarium Wileńskim utworzono Wileńską rzymskokatolickąRzymsko-Katolicką Akademię Duchowną. W 1842 roku przeniesiono ją do Petersburga. Po wizytacji uczelni 18 grudnia 1844 roku [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]] zatwierdził statut uczelni i wydał rozporządzenie nadające jej nazwę Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej. Gdy w 1847 roku podpisano [[konkordat]] pomiędzy Rosją a [[Stolica Apostolska|Stolicą Apostolską]] Akademia została podporządkowana [[Biskupi mohylewscy|arcybiskupowi mohylewskiemu]]<ref>Godlewski M. [http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=32361 Z dziejów rzymskokatolickiejrzymsko-katolickiej Akademii Petersburskiej] Warszawa 1939 s. 7</ref>. Po likwidacji w 1867 roku Warszawskiej Akademii Duchownej jej studentów przeniesiono do działającej w Petersburgu uczelni<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Irena Wodzianowska,

Michaił W. Szkarowskij |tytuł = Rzymskokatolicka Akademia Duchowna w Petersburgu |data = |data dostępu = 2018-11-17 |opublikowany = www.polskipetersburg.pl |url = http://www.polskipetersburg.pl/hasla/rzymskokatolicka-akademia-duchowna-w-petersburgu}}</ref>.

W kwietniu 1918 roku zawieszono wykłady licząc na to, że sytuacja polityczna pozwoli na ich kontynuowanie<ref name=":0" />.

</ref>.

Akademię początkowo umieszczono w obecnie nie istniejącym budynku należącym do kupca Łokotnikowa znajdującego się pomiędzy ulicami Iwanowską ( ul. Socjalisticzieskaja) i Griazną ( ul. Marata)<ref name=":0" />, gdzie funkcjonowała przez dwa lata. Ponieważ dom nie miał kaplicy kupiono w 1842 roku kompleks budynków na Wyspie Wasiljewskiej będący własnością Rosyjskiej Akademii Nauk. Budynki z początku XIX wieku złożone z "''centralnego korpusu, dwóch symetrycznie rozmieszczonych skrzydeł oraz przybudówek w podwórzu''" przebudowano zgodnie z projektem [[Christian Meier (1789–1848)|Christiana F. Meiera (1789–1848)]]<ref name=":0" />. Polegały one nie tylko na przebudowach i dobudowaniu drugiego piętra nad skrzydłami centralnego korpusu, zmianie wystroju zewnętrznego i wewnętrznego, ale najważniejsze było dobudowanie kaplicy pw. św. Jana Kantego<ref name=":0" />. Zamknięto ją w 1918 roku, ale w 1919 roku otwarto ponownie jako kaplicę parafii św. Jana Kantego.

Siedzibę w 1919 roku władze radzieckie przekazały Estońskiemu Proletariackiemu Uniwersytetowi<ref name=":0" />. W budynku mieści się wydział filologiczny Uniwersytetu im. Aleksandra Hercena ( w 2015 roku)<ref name=":1">{{Cytuj |autor = |tytuł = Rektor KUL z wizytą w Sankt Petersburgu |data = |data dostępu = 2018-11-21 |opublikowany = ekai.pl |url = https://ekai.pl/rektor-kul-z-wizyta-w-sankt-petersburgu/}}</ref>. Ponieważ dawna kaplica św. Jana Kantego nie jest użytkowana i podczas wizyty rektora KUL w Rosji pojawiła się propozycja odremontowania jej i umieszczenia tam wystawy o historii Akademii Duchownej<ref name=":1" />.

Po przeniesieniu do Petersburga powstało siedem katedr: teologii dogmatycznej i fundamentalnej, Pisma Świętego, historii Kościoła i prawa kanonicznego, homiletyki patrologii, historii powszechnej i dziejów Rosji, literatury rosyjskiej oraz literatury łacińskiej i greckiej. Ich liczba była zwiększana tak, że w 1890 roku było ich osiem, a od 1915 roku do zamknięcia uczelni 15, w tym teologii pastoralnej, psychologii i prawa państwowego. Językiem wykładowym była łacina i rosyjski. Nauka trwała cztery lata. Po zawarciu w 1847 roku konkordatu pomiędzy Rosją a [[Stolica Apostolska|Stolicą apostolską]] Akademii zostały podporządkowane wszystkie katolickie seminaria duchowne w Imperium Rosyjskim. Uczelnią zarządzała Rada składająca się z: rektora, dwóch sufraganów lub prałatów, inspektora, dwóch świeckich profesorów oraz ekonom mający głos doradczy w sprawach gospodarczych. Wybór większość członków rady musiał być zatwierdzany przez ministra spraw wewnętrznych<ref name=":0" />.