Elena Alistar: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
m drobne redakcyjne
Linia 7:
Po śmierci męża, w 1910 r. dzięki pomocy [[Constantin Stere|Constantina Stere]] i [[Vasile Stroescu]], który zdobył dla niej stypendium, Elena Alistar podjęła studia medyczne na Uniwersytecie w Jassach. Od 1912 r. działała w Rumuńskiej Lidze Kulturalnej w Jassach. W ramach swojej aktywności umożliwiała utalentowanym dzieciom z Nisporeni w Besarabii naukę w gimnazjach w tymże mieście. Podjęła również pracę w szpitalu psychiatrycznym w Costiujeni. Również od 1912 r. publikowała na łamach pisma „Cuvânt Moldovenesc” (Słowo Mołdawskie), piętnując politykę władz carskich wobec Besarabii i panujący wśród besarabskich Mołdawian analfabetyzm<ref name=":0" />. Od 1910 r. była notowana przez carską policję jako osoba podejrzana; 19 sierpnia 1914 r. została osadzona na 45 dni w więzieniu w Kiszyniowie<ref name=":0" /> za „prorumuńską agitację”<ref name=":1" />. Po zwolnieniu wyjechała ponownie do Jass<ref name=":0" />.
 
Współtworzyła [[Mołdawska Partia Narodowa|Mołdawską Partię Narodową]]<ref>{{Cytuj |autor = Andrei Brezianu, Vlad Spânu |tytuł = The A to Z of Moldova |data = 2010-05-26 |data dostępu = 2020-03-11 |isbn = 978-1-4616-7203-6 |wydawca = Scarecrow Press |url = https://books.google.pl/books?id=SsF94kyuHs4C&pg=PA32&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false |język = en}}</ref> i weszła do jej komitetu wykonawczego<ref>{{Cytuj |autor = Marcin Kosienkowski |tytuł = Spotkania polsko-mołdawskie: Księga poświęcona pamięci Profesora Janusza Solaka |data = 2012-12-01 |data dostępu = 2020-03-11 |isbn = 978-83-62495-28-3 |wydawca = Episteme |url = https://books.google.pl/books?id=_ydoGMaL-doC&pg=PA141&lpg=PA141&dq=Elena+Alistar&source=bl&ots=INoHhKRqa2&sig=ACfU3U13mJqdfBDUpSQO9LBwAFMcKHjIrg&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjMwIGFm5LoAhWKE5oKHcQ1Dz04ChDoATAGegQICRAB#v=onepage&q=Elena%20Alistar&f=false |język = pl}}</ref>. Jesienią 1917 r. wróciła do Kiszyniowa i została wybrana na deputowaną do [[Rada Kraju|Rady Kraju]] – parlamentu [[Besarabia|Besarabii]], która otrzymała po [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] autonomię w ramach państwa rosyjskiego<ref name=":0" />, jako jedyna kobieta z ramienia Mołdawskiej Partii Narodowej<ref name=":1" /> (drugą kobietą wybraną do Rady była [[Mienszewicy|mienszewiczka]] [[Nadieżda Grinfeld]]<ref name=":02">{{Cytuj |autor = |tytuł = Надежда Гринфельд |czasopismo = EBRAIKA |data = 2017-02-24 |data dostępu = 2018-05-17 |url = http://ebraika.ru/2017/02/nadezhda-grinfeld/ |język = ru}}</ref>). W parlamencie zasiadała w komisji szkolnej. Opowiadała się za połączeniem Besarabii z państwem rumuńskim i 27 marca 1918 r. zagłosowała, podobnie jak większość członków Rady Kraju<ref>Ch. King, ''The Moldovans. Romania, Russia and the Politics of Culture'', Hoover Institution Press, Stanford University Press, Stanford 2000, ​​{{ISBN|978-0-8179-9792-2}}​, s. 35.</ref>, za zjednoczeniem<ref name=":0" /><ref name=":2">{{Cytuj |autor = |tytuł = Elena Alistar-Romanescu |data = |data dostępu = 2020-03-11 |opublikowany = roma.mae.ro |url = https://roma.mae.ro/node/2330}}</ref>.
 
1 grudnia 1918 r. Elena Alistar objęła stanowisko dyrektorki szkoły eparchialnej dla dziewcząt w Kiszyniowie i w ciągu dwudziestu lat kierowania placówką uczyniła z niej szkołę elitarną, sama opracowując dla niej program i metody dydaktyczne<ref name=":0" />. Przez całe dwudziestolecie międzywojenne działała na rzecz rozwoju szkolnictwa rumuńskiego w Besarabii oraz była aktywna w ruchu na rzecz praw kobiet<ref name=":2" />.
Linia 15:
W 1940 r., po wkroczeniu wojsk radzieckich do Besarabii, Alistar wyjechała z Kiszyniowa do Jass, gdzie zamieszkała w domu rodziny Isanos. Po przejęciu przez komunistów władzy w Rumunii, jako osoba nieprzychylna wobec nowych władz, została osadzona w areszcie domowym w [[Pucioasa]]. Tam też w 1955 r. zmarła i została anonimowo pochowana<ref name=":0" />.
 
W 1963 r. ciało Alistar zostało ekshumowane i pochowane w grobowcu rodziny Isanos na cmentarzu [[Bellu]] w Bukareszcie<ref name=":0" />.
 
== Upamiętnienie ==