Wikipedystka:Loraine/EstSRR: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
cd |
||
Linia 6:
Związek Radziecki odzyskał kontrolę nad terytorium Estonii w wyniku przeprowadzonej z powodzeniem operacji nadbałtyckiej PRZYPIS. W sierpniu 1944 r. i ponownie w marcu 1945 r. na terytorium Estonii przeprowadzono pobór do Armii Czerwonej<ref>R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States'', s. 73.</ref>. Mężczyzn, którzy wcześniej służyli w wojskach niemieckich, wywożono do pracy przymusowej w głąb ZSRR, tych, którzy odbywali służbę pomocniczą - kierowano do pracy przymusowej w Estonii, tych zaś, którzy nie byli wcieleni do formacji niemieckiej, kierowano na front. Rozmiary mobilizacji najprawdopodobniej nie przekroczyły 10 tys. mężczyzn<ref name=":0">R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States,'' s. 74.</ref>.
Faktyczna pozycja władz radzieckich w Estonii (podobnie jak w przypadku Litwy i Łotwy) była bardzo niepewna. W estońskich lasach tworzyły się antykomunistyczne oddziały partyzanckie, część ludności cywilnej, która nie uciekła z kraju, ukryła się przed nadejściem Armii Czerwonej. Ludzie, którzy w 1940-1941 r. przyłączyli się do partii komunistycznej, w większości zostali ewakuowani w głąb ZSRR, zmobilizowani do Armii Czerwonej lub zginęli. W związku z brakiem zaufanych kadr na miejscu nawet tworzenie struktur władzy w miastach było bardzo trudne<ref>R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States'', s. 71.</ref>. Począwszy od 1945 r. do pracy w organach partyjnych sprowadzano Estończyków, którzy wyjechali do Rosji w poprzednich dekadach, lub po prostu Rosjan<ref>R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States,'' s. 78.</ref>. 11 listopada 1944 r. na posiedzeniu Komitetu Centralnego KPZR odtworzono naczelne organy kierownicze partii komunistycznych Estonii, Litwy i Łotwy. W Estonii stanowisko I sekretarza objął [[Nikolai Karotamm]]<ref>R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States,'' s. 76.</ref>. Komunistyczna Partia Estonii była słaba liczebnie, najmniejsza z trzech partii komunistycznych w krajach bałtyckich. W 1946 r. liczyła 7139 członków, z czego 52% Rosjan, 21% Estończyków wychowanych i wykształconych w Rosji oraz 27% Estończyków z Estonii<ref name=":1">R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States,'' s. 79-80.</ref>. Nowych członków przyjmowano niechętnie, nie dowierzając ludziom, którzy przeżyli wojnę pod niemiecką okupacją<ref name=":1" />.
W styczniu 1945 r. od Estońskiej SRR odłączono większą część okręgu Petseri z miastem o tej nazwie (ros. Pieczory, Печоры) oraz terytoria na prawym brzegu Narwy. Oznaczało to stratę 5% terytorium i 6% ludności na rzecz Rosyjskiej FSRR<ref name=":0" />.
ZBROJNY OPÓR
{{Osobny artykuł|Leśni Bracia}}
W latach 1950-1951 z kierownictwa Komunistycznej Partii Estonii usunięto praktycznie wszystkich czołowych polityków pochodzenia miejscowego. Zastąpili ich Estończycy wykształceni w Rosji i ZSRR<ref>R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States,'' s. 81.</ref>. I sekretarzem partii w miejsce Estończyka Karotamma został wychowany w Petersburgu Johannes Käbin (Iwan Kebin)<ref>R. Misiunas, R. Taagepera, ''The Baltic States,'' s. 82.</ref>.
=== 1954-1968 ===
| |||