Kean: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ałiku (dyskusja | edycje)
Ałiku (dyskusja | edycje)
Linia 129:
 
=== Akt III ===
[[Plik:Edmund-Kean-Hamlet-c1814.png|mały|Kean w roli Hamleta]]
Lord Mewill zamawia w gospodzie Petera Patta pokój dla zawoalowanej damy, która zjawi się tu dziś wieczorem. Po nim zjawia się Kean, zaproszony tu na chrzciny. Zaczepiony przez jednego z pijących staje z nim do pojedynku na pięści i kładzie go na deski potężnym ciosem. Rozmawia ze swą dawną miłością Ketty i oferuje jej pomoc, gdyby chciała się ustabilizować, ale dziewczyna tylko wzdycha. Pistol przynosi wiadomość, że Bob upadł i połamał się. Musi teraz przez dłuższy czas pozostać w łóżku, co oznacza dla niego bankructwo. Kean wysyła go do teatru Covent-Garden z listem do dyrektora, w którym zawiadamia go, że wystąpi jutro z benefisem dla starego przyjaciela, który wywichnął sobie ramię. W gospodzie zjawia się Anna i otrzymuje wynajęty pokój. Salomon czyta zjadliwe krytyki o wczorajszym występie Keana, informuje też przyjaciela o wierzycielach w jego domu. Anna wychodzi z pokoju i ku wielkiej swej radości natyka się na Keana. Przybyła do gospody na jego wezwanie, na dowód czego pokazuje mu list. Aktor domyśla się podstępu zbankrutowanego lorda Mewilla, który czyha na posag dziewczyny. Próbuje dopytać dziewczyny czy jej niechęć do narzeczonego nie jest podyktowana miłością do kogoś innego. W odpowiedzi Anna wspomina jak to jakiś czas temu pozbawioną sił, chęci do życia i nadziei obudził ją zachwyt dla porywającego występu aktora grającego przez kolejne wieczory Romea, Otella i Hamleta. Pozostawia dziewczynę w pokoju pod strażą konstabla, a sam zaczaja się na lorda. Zatrzymuje go, zrywa z twarzy maskę i wyzywa na pojedynek. Lord nie uznaje go jednak godnym pojedynku. Kean wybucha wspaniałą tyradą o szlachetnie urodzonych, którzy dla ratowania przepuszczonego na hazardzie majątku ważą się na czyny haniebne i pozwala lordowi uciec{{R|Dumas.136}}.