Cesarz Japonii: Różnice pomiędzy wersjami

Według japońskich kronik [[Nihon-shoki|Nihonshoki]] i [[Kojiki]], pierwszym cesarzem był [[Jimmu]], który dzięki bogini słońca [[Amaterasu]] i krukowi [[Yatagarasu]] podbił [[Wyspy Japońskie|Archipelag Japoński]] i w 660 roku p.n.e. stał się pierwszym jego władcą. W rzeczywistości władcy plemienni państwa [[Yamato (okres)|Yamato]] dopiero w VI wieku zaczęli umacniać władzę nad zgromadzeniami naczelników klanów ([[Klany japońskie|uji]]) i nazywać siebie ''sumera-mikoto'' lub ''sumera no mikoto''<ref name="Hall">{{Cytuj|autor=J. W. Hall|tytuł="Japan from prehistoryPrehistory to modernModern times"Times|data=1970}}</ref>, co było równorzędne z tytułem tennō.

Chińskie kroniki wymieniają około 100 królestw w państwie nazywanym Wa (倭). Nazwa ta przyjęła się w historiografii koreańskiej i chińskiej jako nazwa Japonii do czasów historycznych. W V wieku natomiast pięciu władców Japonii wysyłało daninę cesarzowi chińskiemu<ref>{{Cytuj|autor=J. W. Hall|tytułname="JapanHall" from prehistory to modern times"|data=1970}}</ref>.

Dzięki cesarzowi [[Tenji]], wcześniej znanemu jako książę Naka no Ōe umocniła się pozycja cesarza i samego młodego państwa japońskiego, a cesarze kilkadziesiąt lat później rządzili krajem z nowo wybudowanej stolicy [[Heijō-kyō]]. W VII w. p.n.e, czyli w początkach okresu cesarstwa władcę nazywano „synem niebios” (天子 ''tenshi'' lub 天子様 ''tenshi-sama'')<ref>{{Cytuj książkę|autor=Boscaro, Adriana; Gatti, Franco; Raveri, Massimo (eds.)|tytuł=eds. (2003). Rethinking Japan: Social Sciences, Ideology and Thought., vol II.|wydawca = Japan Library Limited.|strony p.= 300. {{ISBN|isbn = 0-904404-79-X}}.|data =2003}}</ref> , do dziś to też najbardziej oficjalny tytuł cesarski. Zważając na niewiarygodność kronik japońskich, już od [[Meiji (okres)|okresu Meiji]] archeolodzy pragną zbadać grobowiec m.in. cesarza Jimmu, lecz uniemożliwia im to Agencja Dworu Cesarskiego (Kunai-chō), powołując się na konieczność pozostawienia w spokoju duchów cesarzy.