Kaligula (dramat Alexandre’a Dumasa): Różnice pomiędzy wersjami

Komentarze prasowe przesączone były jadem. [[Jules Jamin|Janin]], który nie potrafił wybaczyć Dumasowi, tego jak go potraktował go w ''Moich niedolach gwardzisty'', zemścił się wyjątkowo kąśliwym artykułem. Pisarz wysłał do niego sekundantów, ale Janin uchylił się od pojedynku. Dostało się również Idzie Ferrier. Delphine de Girardin pisała w ''La Presse''ː ''Jak można z takim wyglądem porywać się na rolę niewinnego dziewczęcia''. Aktorka miała jednak i swoich obrońców. [[Théophile Gautier{{u|Teofil Gautier]] twierdziłː ''zdrowie i obfitość są naszym zdaniem czarującymi wadami kobiet.'' Wtórował mu Hugoː ''Każda kobieta ma szkielet. Lubimy, kiedy ten szkielet jest otulony i ukryty''uwaga1}}. 16 lutego 1838, po dwudziestu przedstawieniach, Teatr Francuski zdjął zbyt śmiałą i jednocześnie zbyt kosztowną sztukę z afisza. Chwalił ją jedynie Gautierː «''Kaligula''» ''to jedyne dzieło poetyckie i sumienne, jakie się pojawiło w roku 1837. Napisanie sześciu wielkich aktów wierszem wydaje się w naszych czasach czynem bohaterskim... Nie twierdzimy, żeby to dzieło nie miało usterek, ale na pewno zasługuje na przychylniejsze przyjęcie przez krytykę''{{R|Troyat.207a}}{{R|Maurois.180}}.