Związek Piłki Ręcznej w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków, linki zewnętrzne
Linia 127:
Od nazwy owej miejscowości wziął się [[język polski|polski]] [[synonim]] gry – ''szczypiorniak'', w języku potocznym powszechnie używany do połowy lat 60. (częściej nawet, niż oficjalna nazwa – „piłka ręczna”). W kwestii formalnej, nazwa ta tyczy się jednak tylko – nieuprawianej już obecnie – wersji [[Niemcy|niemieckiej]] (tj. 11-osobowej na otwartych boiskach), bowiem właśnie taką praktykowano w Szczypiornie. Znana dziś i jedyna oficjalnie uznawana – odmiana duńska, czyli 7-osobowa, nosi wyłącznie nazwę „piłka ręczna”.
 
Po zakończeniu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] i odzyskaniu przez Polskę niepodległości dyscyplina ta stopniowo zaczęła rozpowszechniać się na terenie niemal całego kraju. Stało się tak głównie za sprawą błyskawicznego rozwoju [[Lekkoatletyka|lekkoatletyki]] – obok [[Piłka nożna|piłki nożnej]], najpopularniejszej dyscypliny w [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]]. Toteż w ramach ''Polskiego Związku Lekkoatletyki'' – już od wczesnych lat 20. – prowadzono gry sportowe uzupełniające trening ogólnorozwojowy (m.in. [[Koszykówka|koszykówkę]], [[Piłka siatkowa|siatkówkę]], [[palant]]a i właśnie szczypiorniaka). Ilość zawodników je uprawiających systematycznie rosła, więc już na początku 1925 utworzono w [[Katowice|Katowicach]] '''Polski Związek Palanta i Gier Ruchowych''' (PZPiGR), który zjednoczył ich miłośników. W 1926 wprowadził on do swego [[statut]]u punkt o organizacji nowych dyscyplin sportowych (w tym piłki ręcznej). 3 kwietnia 1926 PZPiGR zmienił swą nazwę na '''Polski Związek Gier Ruchowych''' (PZGR) obejmujący m.in. szczypiorniaka. Na początku 1928 PZGR został zastąpiony przez nowo powstały '''Polski Związek Gier Sportowych''' (PZGS) z siedzibą w [[Warszawa|Warszawie]], co uznaje się za początek piłki ręcznej w Polsce w zorganizowanej formie. W tym samym roku brał on czynny udział w zakładaniu Międzynarodowej Amatorskiej Federacji Piłki Ręcznej (IAHF) – poprzedniczce [[Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej|IHF]], zaś w 1930 zorganizował premierową edycję [[Mistrzostwa Polski w piłce ręcznej mężczyzn|mistrzostw Polski]] (MP) mężczyzn drużyn 11-osobowych na otwartych boiskach (tzw. wersja niemiecka), kontynuowane później corocznie – z przerwą [[II wojna światowa|wojenną]] – do 1966. Po raz pierwszy MP dla zespołów 7-osobowych (tzw. odmiana duńska) przeprowadzono w 1939 (kobiety) i w 1955 (mężczyźni), a od sezonu 1956/1957 odbywają się one w [[Rozgrywki ligowe|formie ligowej]]. Od 1967 MP odbywają się już wyłącznie z udziałem drużyn 7-osobowych. W międzyczasie (1936) PZGS przekształcił się w '''Polski Związek Piłki Ręcznej''' (PZPR). W czasach [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PolscePolskiej Rzeczypospolitej Ludowej]] – z uwagi na założenie [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] o identycznym [[Skrótowiec|akronimie]] – zmieniono nazwę centrali na '''Polski Związek Koszykówki, Siatkówki i Szczypiorniaka''' (PZKSS), a w 1956 na '''Związek Piłki Ręcznej w Polsce''' (ZPRP), pod którą centrala szczypiorniaka funkcjonuje do dziś. 11 lipca 1946 PZKSS brał udział w zebraniu założycielskim Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej – [[Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej|IHF]].
 
Z czasem utworzono [[Reprezentacja Polski w piłce ręcznej mężczyzn|męską reprezentację narodową]], która 27 lutego 1958, zremisowanym 14:14 meczem przeciwko [[Finlandia|Finlandii]] zadebiutowała w rozgrywanych w [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]] [[Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 1958|III finałach Mistrzostw Świata wersji 7-osobowej]]. Była to pierwsza wielka impreza międzynarodowa z udziałem „biało-czerwonych” szczypiornistów, którzy dwa dni później odnieśli swe pierwsze zwycięstwo w turnieju rangi oficjalnej, pokonując 25:11 Hiszpanię, a ostatecznie ukończyli je na 5. miejscu.