Urodził się w Suwałkach, w rodzinieSyn Józefa, z zawodu szewca, i Bronisławy z domu Norbert. Ojciec był szewcem. W latach 1901–1910 uczęszczał do [[Szkoła powszechna|szkoły powszechnej]] oraz [http://www.astn.pl/r2007/prywatna.htm Prywatnej Siedmioklasowej Szkoły Handlowej w Suwałkach]. W październiku 1911 wstąpił do wojska rosyjskiego, lecz w następnym roku został zwolniony do rezerwy z powodów zdrowotnych. W 1913 został powtórnie powołany do armii rosyjskiej i w roku 1914 został skierowany na kurs oficerski w [[Petersburg]]u. W 1915 roku, po ukończeniu szkoły, został mianowany [[chorąży]]m i otrzymał przydział do 141 Możajskiegomożajskiego pułku piechoty walczącego w składzie rosyjskiej [[36 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego|36 Dywizji Piechoty]] na froncie północno-zachodnim. W 1916 roku został awansowany na [[podporucznik]]a, a w następnym roku na [[porucznik]]a<ref>{{Cytuj | url=http://www.sor69pplot.pl/index.php/aktualnosci/346-37-rocznica-smierci-plk-wiecierzynskiego | tytuł=37. rocznica śmierci Płk Wiecierzyńskiego | opublikowany=www.sor69pplot.pl | język=pl | data dostępu=2017-11-20}}</ref>
W 1917 roku, po demobilizacji, wrócił do rodzinnych Suwałk i wstąpił do [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]]. W ramach działań konspiracyjnych wziął udział w rozbrojeniu patroli niemieckich na ziemi suwalskiej. W styczniu 1919 roku przebił się przez kordon wojsk niemieckich do [[Zambrów|Zambrowa]] i wstąpił do 1 Suwalskiego pułku strzelców, przemianowanego później na [[41 Suwalski Pułk Piechoty|41 Suwalski pułk piechoty]]. W pułku objął dowództwo kompanii karabinów maszynowych i na jej czele walczył pod [[Lida|Lidą]], gdzie został ranny. Po raz drugi został ranny w sierpniu 1920 roku pod [[Modlin]]em.
