Wyścig Tatrzański 1927: Różnice pomiędzy wersjami

Wyścig Tatrzański w 1927 roku był pierwszym w Polsce wyścigiem górskim<ref name=szofer> {{cytuj pismo|autor=B. J. K|tytuł=Wielki wyścig tatrzański|czasopismo=Szofer Polski|url=https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/297110/edition/284342|oznaczenie=nr 17|data=1 września 1927|strony=6-7}}</ref>. Pomysłodawcą i organizatorem wyścigu oraz twórcą regulaminu był [[Automobilklub Krakowski|Krakowski Klub Automobilowy]] (K.K.A). Rozegrano go na fragmencie szosy Zakopane – [[Morskie Oko]] ([[droga Oswalda Balzera|drogi Oswalda Balzera]]) o długości 7,5 km, ze startem przy 21 km i metą przy 28,5 km od Zakopanego<ref name=regul>{{cytuj pismo|autor=|tytuł=Regulamin „Wyścigu Tatrzańskiego”|czasopismo=Auto|oznaczenie=nr 8|rok=1927|miesiąc=sierpień|wolumin=VI|strony=wkładka|url=https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/413106/edition/326363}}</ref>. Do udziału dopuszczono samochody turystyczne, wyścigowe i motocykle (solo i z wózkami), podzielone na kategorie pod względem pojemności silnika<ref group=uwaga>Podział na kategorie z uwagi na pojemność skokową silnika: '''Klasa A – motocykle''': kat. I do 175 cm³, II do 250 cm³, III do 350 cm³, IV do 500 cm³, V do 750 cm³, VI do 1000 cm³, VII ponad 1000 cm³; '''klasa B – motocykle z wózkami''': kat. I do 350 cm³, II do 600 cm³, III do 1000 cm³, IV ponad 1000 cm³; '''klasa C – samochody turystyczne:''' kat. I ponad 8000 cm³, II od 5000 do 8000 cm³, III od 3000 do 5000 cm³, IV od 2000 do 3000 cm³, V od 1500 do 2000 cm³, VI od 1100 do 1500 cm³, VII od 750 do 1100 cm³, VIII od 500 do 750 cm³; '''klasa D – samochody wyścigowe''': kat. I powyżej 8000 cm³, II od 5000 do 8000 cm³, III od 3000 do 5000 cm³, IV od 2000 do 3000 cm³, V od 1500 do 2000 cm³, VI od 1000 do 1500 cm³, VII od 750 do 1000 cm³. Samochody zaopatrzone w kompresor przesuwano o dwie kategorie wyżej. (''Regulamin „Wyścigu Tatrzańskiego”'').</ref>. Samochody turystyczne musiały być „normalnego typu katalogowego” i posiadaćbyć wyposażone m.in. w sztywne błotniki, dach – „budę z materiału nieprzemakalnego” i szybę przednią. Obsada musiała odpowiadać liczbie miejsc w samochodzie, względnie nieobsadzone miejsca miały być wypełnione balastem<ref name=regul/>. W przypadku samochodów określony był minimalny czas jazdy (samochody turystyczne: od 11 do 19 minut, zależnie od kategorii, samochody wyścigowe: od 9 do 13 minut)<ref name=regul/>.