Często określa się je także błędnie jako „oprogramowanie komercyjne”, choć zarówno oprogramowanie prawnie zastrzeżone może być dostępne za darmo, jak i oprogramowanie [[Wolne i otwarte oprogramowanie|FLOSS]] może być sprzedawane.
Oprogramowanie prawnie zastrzeżone najczęściej jest sprzedawane przez podmioty/osoby upoważnione przez producenta, chociaż bywa też szeroko dostępne i darmowe, np. dla znalezienia odbiorców reklam (np. [[komunikator internetowy|komunikatory]], [[przeglądarka internetowa|przeglądarki]]).
Typowym dostawcą zamkniętego oprogramowania są podmioty komercyjne zorientowane na sprzedaż oprogramowania, a nie na usługi wykorzystujące to oprogramowanie. Przykładem może być firma [[Microsoft]] sprzedająca miliony egzemplarzy licencji na używanie swojego oprogramowania, a przy tym bardzo rzadko udostępniająca jakiekolwiek jego źródła.
Zamknięte oprogramowanie może być sprzedawane jako oprogramowanie komercyjne lub dostępne za darmo jako oprogramowanie [[freeware]]. Dystrybutorzy zamkniętego oprogramowania mają większą kontrolę nad tym, jak użytkownicy wykorzystają oprogramowanie, niż w przypadku oprogramowania otwartego.
Według [[Free Software Foundation]] (FSF), grupy stojącej za projektem [[GNU]], zamkniętym oprogramowaniem jest każde, które nie spełnia wymogów definicji wolnego oprogramowania lub oprogramowanie „semi-free”. Dosłownie znaczeniem tym obejmuje się jednak tylko oprogramowanie posiadające właściciela sprawującego nad nim kontrolę. Może zatem obejmować programy darmowe, niebędące własnością publiczną ([[domena publiczna|public domain]]). Może być też tak, że wolne oprogramowanie jest publikowane równolegle na zamkniętej licencji, np. [[MySQL]], [[Sendmail]] czy [[Secure Shell|SSH]].
