Saqaliba: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kenraiz (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
m Int.
Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna
Linia 12:
Niewolnicy trafiali na południe Europy i Bliski Wschód trzema szlakami handlowymi, do [[Wenecja|Wenecji]] (zob. [[Riva degli Schiavoni]]), [[Bagdad]]u, arabskiej [[Andaluzja|Andaluzji]] i Afryki Północnej<ref>J. Krysik, Sclavus na niewolniczym szlaku w: Polityka. Pomocnik historyczny, Nr 8/2015 str. 42</ref>. Najważniejsze arabskie targi niewolników mieściły się w [[Bagdad]]zie i [[Kordoba|Kordobie]] – ''słowiańska szarańcza dosłownie zatyka ulice Bagdadu'', pisał na początku IX wieku arabski poeta [[Abu Yaqub Ali ibn Gabala]].
 
Niewolników dostarczali arabskim handlarzom głównie Żydzi. [[Ibrahim ibn Jakub]] wspomina, że czeska [[Praga]] ([[965]]) była na ówczesne czasy największym ośrodkiem handlu niewolnikami w tej części Europy – ''przebywają do niego z miasta [[Kraków|Karako]] [[Rusowie]] i Saqalibowie z towarami. I przychodzą do nich z kraju Turków muzułmanie, Żydzi i Turcy, również z towarami, ... a wyważą od nich niewolników, cynę, i wszelkie rodzaje futer''. W ''Żywocie Świętego Wojciecha'' znajduje się również wzmianka o żydowskich kupcach, którym sprzeciwiał się św. Wojciech – ''jeńców i niewolników chrześcijańskich, których kupiec żydowski nabywał za nieszczęsne złoto, i to tylu, że biskup nie mógł ich wykupić''. W pierwszej połowie XII wieku żydowski podróżnik Beniamin z Tadeli, wymienia przypadki sprzedaży przez rodziców swoich słowiańskich dzieci <ref>W okowach – rzecz o wczesnośredniowiecznym niewolnictwie, Gabriela Kucharska, Michał Przybycień w: Echo Grodu nr 9, 2019 str. 6</ref>.
 
Za żywy towar nabywcy ze świata arabskiego płacili srebrnymi monetami. Prawdopodobnie [[dirhem]]y i srebrne siekańce monet, które bardzo licznie pojawiają się w odkrytych skarbach z X i XI wieku są pośrednimi śladami tego handlu. Znaleziska te występują najczęściej na Pomorzu, w Wielkopolsce, Małopolsce i na Mazowszu. Poza Polską najliczniejsze skarby arabskiego srebra znane są z terenów Połabia, Rusi i Skandynawii.