Maurycy Zamoyski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
posłem
Linia 29:
Pochodził z hrabiowskiej rodziny herbu [[Jelita (herb szlachecki)|Jelita]], syn [[Tomasz Franciszek Zamoyski|Tomasza Franciszka Zamoyskiego]] herbu Jelita i Marii Anny Natalii Potockiej z [[Podhajce|Podhajec]] herbu Pilawa (Srebrna; ''primo voto'' Zamoyska, ''secundo voto'' Lubomirska){{r|sejm-wielki-8362}}. Był członkiem [[Liga Narodowa|Ligi Narodowej]] od [[1905]] roku{{r|Stanisław Kozicki Historia}}. Był członkiem Towarzystwa Tajnego Nauczania w [[Warszawa|Warszawie]]{{r|cecy}}. W 1906 został wybrany do [[Duma Państwowa Imperium Rosyjskiego|I Dumy]]. W czerwcu tego roku był bohaterem głośnego [[Pojedynek|pojedynku]] na pistolety w [[Królikarnia|Królikarni]], w którym zmierzył się z kornetem huzarów grodzieńskich, Możarowskim{{r|skandal}}. Posiadał jeden z największych majątków ziemskich na ziemiach polskich. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]] wielkiego księcia [[Mikołaj Romanow (1856–1929)|Mikołaja Mikołajewicza Romanowa]] z 14 sierpnia 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że ''krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich''{{r|Kazimierz Władysław Kumaniecki}}. Był członkiem [[Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce|Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce]]{{r|holzer}}.
 
Był członkiem [[Komitet Narodowy Polski (1914–1917)|Komitetu Narodowego Polskiego]]{{r|Miodowski}} W 1918 roku został członkiem [[Komitet Narodowy Polski (1917–1919)|Komitetu Narodowego Polski w Paryżu]] i członkiem delegacji polskiej na [[Konferencja pokojowa w Paryżu (1919–1920)|konferencję paryską]] zakończoną podpisaniem [[Traktat wersalski|traktatu wersalskiego]]. Następnie był ambasadoremposłem RP w Paryżu w latach 1919–1924; przez siedem miesięcy od 19 stycznia 1924 roku sprawował urząd ministra spraw zagranicznych. Był kandydatem prawicy i kontrkandydatem [[Gabriel Narutowicz|Gabriela Narutowicza]] na urząd [[Prezydenci Polski|Prezydenta RP]] w 1922 roku. Zgodnie z [[Konstytucja marcowa|konstytucją marcową]] wyboru Prezydenta dokonywało Zgromadzenie Narodowe. Mimo że Maurycy Zamoyski prowadził w pierwszej i następnych turach głosowań, w ostatecznym głosowaniu otrzymał 227, a [[Gabriel Narutowicz]] 289 głosów.
 
Członek, wiceprezes (1902–1907), prezes (1907–1919) komitetu budowy pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie.