W związku z tym zrodziła się potrzeba zaprojektowania amunicji będącej rozwiązaniem pośrednim pomiędzy nabojem karabinowym a pistoletowym, a co za tym idzie wprowadzeniem ręcznej broni automatycznej o konstrukcji podobnej do pistoletu maszynowego, mającej jednak znacznie większy zasięg i celność. Odpowiedzią na te zapotrzebowania było wprowadzenie nowego rodzaju amunicji: naboju pośredniego – [[Nabój 7,92 × 33 mm Kurz|7,92 × 33 mm Kurz]], który powstał poprzez skrócenie [[Łuska (nabój)|łuski]] dotychczas używanego naboju karabinowego – [[Nabój 7,92 × 57 mm Mauser|7,92 × 57 mm Mauser]]. Równocześnie zlecono zaprojektowanie zasilanej nim lekkiej [[Broń indywidualna|indywidualnej]] broni automatycznej zakładom [[C.G. Haenel]] oraz [[Carl Walther|Walther]]{{odn|Hogg|Gander|2005|s=287}}.
W grudniu 1940 roku przeprowadzono testy prototypów dostarczonych przez obieobydwu firmywytwórców na poligonie w Kummersdorf, w wyniku których lepsza okazała się konstrukcja Haenela - MKb 42(H). W obu przypadkachZarówno karabiny firmy C.G. Haenel i Walther wykorzystywały dużą ilośćliczbę części tłoczonych, nitowanych a następnie zgrzewanych punktowo, co umożliwiało obniżenie czasu i kosztów produkcji. MKb 42(H) strzelał z [[Zamek (broń)|zamka]] otwartego przez co był mniej celny niż MKb 42(W) strzelający z zamka zamkniętego, jednak cechował się większą niezawodnością. Testy nie wyłoniły zwycięzcy, konsekwencją czego było zlecenie produkcji serii próbnej obu wersji broni i skierowanie ich na front wschodni, gdzie znalazły się w 1942 roku. Konsekwencją doświadczeń w warunkach polowych, okazała się ponowna przewaga MKb 42(H), którego produkcję kontynuowano do września 1943 roku wprowadzając na uzbrojenie ok. 8 000 – 12 000 szt. Równocześnie zaniechano produkcji MKb 42(W) (wyprodukowano jedynie 200 szt. serii eksperymentalnej){{odn|Hogg|Weeks|2000|s=242}}{{odn|Erenfeicht|2010|s=38-41}}.
Mimo uruchomienia seryjnej produkcji MKb 42(H), jeszcze w 1943 roku zlecono przeprojektowanie karabinka, efektem było połączenie jego konstrukcji z rozwiązaniami zastosowanymi w MKb 42(W) (zaadoptowaniezaadaptowanie [[Mechanizm spustowo-uderzeniowy|mechanizmu spustowo-uderzeniowego]] Walthera oraz koncepcji strzelania z zamka zamkniętego). Tak zmodyfikowana broń, będąca połączeniem obu wersji MKb 42 została przyjęta na uzbrojenie jako '''MP 43B'''. Konstrukcję dalej jednak modyfikowano i usprawniano, aż do powstania wersji ostatecznej - [[Karabinek StG44|StG 44]] (początkowo pod nazwą MP43/1 oraz MP44), który wdrożony został do masowej produkcji (do końca wojny wyprodukowano ponad 400 000 StG 44){{odn|Hogg|Weeks|2000|s=242}}{{odn|Erenfeicht|2010|s=38-41}}.
