Mandolina: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 29:
Pierwszymi znanymi [[wirtuoz]]ami mandoliny byli w większości emigranci do [[Stany Zjednoczone|USA]] [[Bernardo Dapace]], [[Samuel Siegel]], [[Dave Apollon]] i [[Giduanni Giuuale]], którzy w [[lata 40. XX wieku|latach 40.]] koncertowali z repertuarem popularnym i [[transkrypcja (muzyka)|transkrypcjami]] muzyki poważnej na ten instrument. Najwięcej jednak dla popularności instrumentu zrobił twórca stylu [[muzyka bluegrass|bluegrass]], [[Bill Monroe]], doprowadzając brzmienie mandoliny do perfekcji.
Mandolina znalazła zastosowanie, choć dość ograniczone w muzyce [[rock]]owej. Dźwięk mandoliny słychać w wielu sentymentalnych piosenkach [[Rod Stewart|Roda Stewarta]]. Na mandolinach często grali muzycy z grupy [[Jethro Tull]]: [[Ian Anderson]], [[Martin Barre (muzyk)|Martin Barre]] i [[Dave Pegg]] oraz [[Eric Bazilian]] z zespołu [[The Hooters]]. Sporadycznie na mandolinie grał [[John Paul Jones (muzyk)|John Paul Jones]] z [[Led Zeppelin]], [[Steve Howe]] z [[Yes (zespół muzyczny)|Yes]], [[Chris Cornell]] z [[Soundgarden]] i [[Peter Buck (gitarzysta)|Peter Buck]] z [[R.E.M.]]
Na mandolinie zagrał także [[Paul McCartney]] w swoim przeboju „Dance Tonight”.
| |||