Sakrament małżeństwa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Nieważność małżeństwa: nt. nieważności mówi ta książka
Anulowanie wersji 60880474 autorstwa 5.174.115.62 (dyskusja) - miło, ale to nie jest źródło tego artykułu
Znacznik: Anulowanie edycji
Linia 130:
==== Nieważność małżeństwa ====
{{osobny artykuł|Stwierdzenie nieważności małżeństwa}}
<ref>{{Cytuj |autor = Arletta Bolesta |tytuł = Arletta Bolesta, Stwierdzenie nieważności małżeństwa. Kompendium dla katolików, Wydawnictwo eSPe, wyd. II, Kraków 2017, ss. 352. |data = }}</ref>Sakrament małżeństwa jest określoną rzeczywistością, na którą składa się szereg istotnych elementów. Jeśli któregoś z tych elementów brakuje przy zawieraniu małżeństwa, jest ono zawarte nieważnie. Brak ten może się objawić jakiś czas po uroczystości ślubnej, jednak można go naprawić. Zwracał na to uwagę [[Jan Paweł II]] w przemówieniach do [[Rota Rzymska|Roty Rzymskiej]]:
{{Cytat|Kościół jest przychylny uważnieniu, jeśli to możliwe, małżeństw nieważnych<ref>Por. [[Kodeks prawa kanonicznego|KPK]], kan. 1676; [[Kodeks kanonów Kościołów wschodnich|KKKW]], kan. 1362</ref>.(...) Sami małżonkowie pierwsi muszą zrozumieć, że tylko lojalne poszukiwanie prawdy prowadzi do ich rzeczywistego dobra, bez wykluczania a priori możliwości uważnienia związku, który choć nie jest jeszcze małżeński, zawiera dla nich samych i dla ich potomstwa elementy dobra, które należy uważnie ocenić w sumieniu, zanim podejmie się decyzję zmierzającą w innym kierunku<ref>[http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/przemowienia/rotarz_28012002.html Przemówienie do pracowników Trybunału Roty Rzymskiej], 28 stycznia 2002 r.</ref>.}}
Według Jana Pawła II nierozerwalność małżeństwa niesie w sobie piękno i dobro, i nie należy rozumieć jej jako jakiegoś ograniczenia wolności małżonków w ich dążeniu do «samorealizowania się»<ref>Tamże: ''Ważne jest pozytywne ukazywanie nierozerwalności związku, by odkryć jego dobro i piękno. Przede wszystkim trzeba przezwyciężyć postrzeganie nierozerwalności jako ograniczenia wolności zawierających go stron, a zatem jako ciężaru, który czasami może stać się nie do udźwignięcia. W takim ujęciu nierozerwalność jest postrzegana jako prawo zewnętrzne w stosunku do małżeństwa, jako «narzucenie» pewnej normy przeciwnej «słusznym» oczekiwaniom ostatecznego zrealizowania się osoby. Do tego dochodzi dosyć rozpowszechnione przekonanie, że nierozerwalność małżeństwa dotyczy tylko wierzących, a zatem nie mogą oni starać się «narzucić» jej całemu społeczeństwu cywilnemu''</ref>.