Dukora: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Zamieniam szablon cytowania: „Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej” |
|||
Linia 3:
|nazwa oryginalna = Дукора
|zdjęcie = Dukora, Aštorp. Дукора, Ашторп (1914) (2).jpg
|opis zdjęcia = Portyk pałacu, 1914 r.
|herb = Coat of arms of Dukora.jpg
|flaga =
Linia 24:
|www =
}}
[[Plik:Dukora, Aštorp. Дукора, Ашторп (N. Orda, 4.07.1876).jpg|thumb
[[Plik:Dukora, Aštorp. Дукора, Ашторп (1914).jpg|thumb|left|Brama wjazdowa i oficyny w 1914 r.]]
[[Plik:Gates and Stables in Palace of Hartings in Dukora.JPG|thumb|left|Brama wjazdowa do parku i stajnie, 2014 r.]]
[[Plik:Michał Kazimier Aginski. Міхал Казімер Агінскі (A. Kauffmann, 1792-99).jpg|thumb|
[[Plik:Lavon Aštorp. Лявон Ашторп (1830).jpg|thumb|
'''Dukora''' ([[język białoruski|błr.]] i [[język rosyjski|ros.]] Дукора) – [[wieś]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[Rejon puchowicki|rejonie puchowickim]] [[Obwód miński|obwodu mińskiego]], około 37 km na południowy wschód od [[Mińsk]]a, nad rzeką [[Świsłocz (dopływ Berezyny)|Świsłoczą]].
Miasto [[magnateria polska|magnackie]] położone było w końcu XVIII wieku w [[powiat miński (I Rzeczpospolita)|powiecie mińskim]] [[województwo mińskie|województwa mińskiego]]<ref>
== Historia ==
Miasteczko i dobra Dukora należały niegdyś do [[Sapiehowie|Sapiehów]], później [[
Gdy w 1851 roku Leon, wracając wielką 6-konną karocą z Mińska, przejeżdżał przez lichy most na rzece Świsłoczy (już we własnym majątku), most ten zarwał się i Leon utopił się w nurtach rzeki. Przez kolejne 20 lat rządziły Dukorą jego 3 córki. Od jednej z nich, Leokadii Sianożęckiej w 1874 roku zapuszczone już dobra nabył baron Konstanty Hartingh, były oficer rosyjski holenderskiego pochodzenia. Ożenił się z Józefą Niesiołowską, wielką polską patriotką, zasłużoną w ratowaniu represjonowanych powstańców styczniowych i ich rodzin. Po śmierci Konstantego i Józefy Dukora przypadła ich synowi Antoniemu, a po jego przedwczesnej śmierci – jego bratu, zrusyfikowanemu Stanisławowi. Jego syn Jerzy Hartingh (uważający się za Rosjanina, ale bardzo przywiązany do polskich tradycji{{r|RA}}) był ostatnim właścicielem Dukory.
Linia 43:
== Zabytki ==
* Wielki, [[Oś elewacji|trzynastoosiowy]], dwukondygnacyjny pałac wybudowany w stylu klasycystycznym miał [[portyk]] [[Wielki porządek|wielkiego porządku]] z czterema kolumnami podtrzymującymi [[tympanon]]<ref>Antoni Urbański ''[[Memento kresowe]]'', Warszawa, 1929, s. 96.</ref>. Pokoje rozmieszczone były dwutraktowo. Leon Osztorp utrzymywał w swoim majątku własny cyrk, z cudzoziemskimi skoczkami, i domową orkiestrę{{r|S2|RA}}. Biblioteka liczyła kilka tysięcy woluminów, na ścianach obrazy [[Franciszek Smuglewicz|Franciszka Smuglewicza]], [[Jan Chrzciciel Lampi (starszy)|Lampiego]], 14 dzieł [[Jan Damel|Jana Damela]], i wiele innych. Jeden z obrazów był przypisywany [[Peter Paul Rubens|Rubensowi]] lub jego szkole. Antoni Hartingh dokonał w ostatniej dekadzie XIX wieku daleko posuniętej modernizacji budynku. Wymieniono wszystkie meble na XIX-wieczne, sprowadzone z [[Paryż]]a, w centralnej części pałacu urządzono wielką klatkę schodową. Pałac znajdował się wśród starego parku, zajmującego około 40 ha, otoczonego rowem lub fosą, będącym pozostałością po starszym dworze lub zamku. Na drodze ze Śmiłowicz przed wjazdem do parku wznosiła się główna brama wjazdowa. Majątek w Dukorze został opisany w pracy [[Antoni Urbański (historyk sztuki)|Antoniego Urbańskiego]] [[Memento kresowe]] wydanej w 1929 roku, strona 96. Jest również opisany w 1. tomie [[Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej|Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej]] [[Roman Aftanazy|Romana Aftanazego]]{{r|RA}}.
* w podziemiach kościoła parafialnego (przerobionego na cerkiew w 1864 roku) pozostały groby rodzinne Osztorpów. Tam też została pochowana ostatnia przedstawicielka tego rodu, zmarła ok. 1880 roku Leokadia Sianożęcka{{r|RA}}.
Linia 49:
{{Przypisy|
<ref name=S2>{{SgKP|II|212|Dukora}}</ref>
<ref name=RA>{{AftanazyDzieje |tom = 1 |s = 58–64
<ref name=P>{{Cytuj książkę |
}}
| |||