Wikipedysta:Morus kot/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

|rok produkcji = [[1962 w filmie|1962]]

|muzyka = [[Ernest Gold]]

'''Granice wytrzymałości''' (org. ''Pressure Point'') – [[dramat psychologiczny]] produkcji amerykańskiej z 1962 roku w reż. Huberta Cornfielda. Ekranizacja opowiadania Roberta Lindnera pt. ''Destiny's Tot''.

Pewien starszy wiekiem, doświadczony psychiatra opowiada swojemu młodemu koledze po fachu o jednym ze swoich pierwszych doświadczeń zawodowych<ref group="uwaga">Fabuła filmu w przeważającej części oparta jest na [[retrospekcja|retrospekcji]]</ref>. Jako początkujący psychiatra więzienny miał on tuż przed [[II wojna światowa|wojną]] do czynienia z pewnym więźniem o skrajnie prawicowych poglądach. WięzieńCzłowiek ten, to typowy reprezentant niezadowolonej i sfrustrowanej, białej części społeczeństwa Ameryki lat 30. Doświadczony [[Wielki kryzys|wielkim kryzysem]] bezrobotny i psychopata, obciążony trudnym dzieciństwem, na które złożyli się ojciec alkoholik-despota oraz niezrównoważona emocjonalnie matka. Bardzo łatwo przyswoił on sobie idee [[German-American Bund|faszystowskiej partii w USA]], która wszelkiego zła w kraju upatrywała w [[Żydzi|Żydach]] i "kolorowych". Jako jej aktywny działacz, wkrótce po jej delegalizacji trafia do wiezienia. Problemu badania osobowości młodego nazisty nie ułatwia fakt, iż psychiatra jest czarnoskóry. Sesje terapeutyczne jakie odbywaj obywają, w krótkim czasie przekształcają się w swego rodzaju wojnę poglądów i ideologi. Bystry psychiatra bardzo szybko jest w stanie zdefiniować więźnia jako niebezpiecznego psychopatę i wskazać mu źródło jego patologicznych zachowań. Niestety, całego problemu nie rozumie kierownictwo więzienia, które wbrew negatywnej opinii psychiatry, kierując się zasadami [[Warunkowe przedterminowe zwolnienie|zwolnień warunkowych]] (tj. odbycie określonego czasu kary, dobre sprawowanie) wypuszcza nazistę na wolność. Nie bez znaczenia jest tu fakt, że więzień na przesłuchaniu, zręcznie przedstawia negatywny stosunek lekarza do jego osoby, jako wynik osobistych uprzedzeń czarnoskórego do białego ekstremisty. Zaledwie kilka lat później zostaje on stracony za śmiertelne pobicie człowieka. Czas pokazał, że psychiatra, sprzeciwiając się uwolnieniu niebezpiecznego psychopaty miał rację, jednak dla niego samego nie jest to powód do satysfakcji. Stara się uświadomić młodemu koledze, że sukces w ich fachu to coś więcej niż tylko postawienie właściwej diagnozy i prawidłowo przeprowadzona terapia.

Po swojej oficjalnej premierze w wrześniu '62 film zyskał skrajnie mieszane recenzje krytyków. [[''The New York Times'']] "narzekał" na zawężenie wielkich wydarzeń historycznych o których mówi film do ciasnych ram dialogu dwóch aktorów, czego przyczyną miała być rzekoma fascynacja reżysera telewizją. Z kolei w [[''Variety'']] w serii entuzjastycznych recenzji filmu widziano go jako pewnego nominata do nagród [[Oscara]]<ref name=AIF />. Ostatecznie film uzyskał