Ludwik Ćwikliński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linku na bezpośredni |
|||
Linia 1:
{{Polityk infobox
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|2 funkcja
|2 partia
|2 od
|2 do
|2 poprzednik
|2 następca
|
|
|
}}
{{Wikiźródła autor|autor=Ludwik Ćwikliński|dopełniacz=Ludwika Ćwiklińskiego}}
Linia 27:
== Życiorys ==
Był synem organisty kościelnego Wojciecha i Cecylii z Buszkiewiczów. Ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie|Królewskie Gimnazjum w Gnieźnie]]<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.absolwent.gniezno.pl/strona.php?mi=602&lang= |tytuł = Absolwenci – Z orlików na orły wyrośli |opublikowany = Stowarzyszenie Absolwentów I LO}} [dostęp 2014-11-07].</ref>, gdzie w 1870 zdał maturę, następnie studiował filologię klasyczną, historię starożytną i slawistykę na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie Wrocławskim]] (1870-71) oraz filologię klasyczną, historię starożytną i historię filozofii na uniwersytecie w [[Berlin]]ie (1871-1873). W Berlinie jednym z jego wykładowców był [[Theodor Mommsen]]. W 1873 na podstawie pracy ''Quaestiones de tempore, quo Thucydides priorem historiae suae partem composuerit'' obronił doktorat na uczelni berlińskiej. Pracował jako nauczyciel historii i języków starożytnych w gimnazjum w Berlinie (do 1875). W [[1876]] został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Lwowskiego; wykładał filologię klasyczną, archeologię i historię starożytną; kierował II Katedrą Filologii Klasycznej. W [[1879]] otrzymał tytuł profesora zwyczajnego, dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego (1883/1884, 1891), był prorektorem (1894/1895) i rektorem (1893/1894) Uniwersytetu Lwowskiego. W latach
W latach [[1899]]
W 1905 został odznaczony [[Order Korony Żelaznej|Orderem Korony Żelaznej]] II Klasy<ref>''[http://alex.onb.ac.at/cgi-content/alex?aid=shb&datum=1918&page=458&size=35 Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie]''. Wiedeń, 1918, s. 84.</ref>.
W [[1893]] został powołany na członka-korespondenta, a w [[1904]] na członka czynnego [[Polska Akademia Umiejętności|AU]] (późniejsza PAU). Był również członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1892 członek-korespondent, 1928 członek honorowy), członkiem-założycielem (1893) i wieloletnim prezesem (1893-1939) Towarzystwa Filologicznego (''Societas Philologa'', od 1919 r. ''Societas Phililoga Polonorum'', czyli Polskie Towarzystwo Filologiczne), członkiem Instytutu Archeologicznego w Wiedniu (od 1902), członkiem Czeskiej Akademii Umiejętności (od 1903), członkiem honorowym Towarzystwa Filozoficznego w Wiedniu (1903). W [[1929]] organizował Zjazd Filologów Klasycznych Krajów Słowiańskich w Poznaniu. Po wybuchu wojny był więziony w obozie koncentracyjnym, następnie przebywał w szpitalu sióstr Elżbietanek w Poznaniu, a pod koniec życia w krakowskim klasztorze ojców kapucynów, zamienionym na szpital-schronisko dla starców.
Linia 75:
== Bibliografia ==
* S. Pilch, ''Ludwik Ćwikliński. 80-lecie urodzin i diamentowe gody z nauką'',
* T. Sinko, ''Ludwik Ćwikliński'',
* K. Kumaniecki, ''Ludwik Ćwikliński'',
* ''Biogramy uczonych polskich'', Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983
* W. Leitsch, ''Ludwig Ćwikliński (1853-1943), Sektionchef und Minister im k.k. Ministerium für Kultus und Unterricht'', [w:] W. Leitsch, S. Trawkowski, ''Polen im alten Österreich. Kultur und Politik'', Wien – Köln – Weimar 1993, s.
* K. Królczyk, ''Polscy badacze starożytności na Uniwersytecie Lwowskim (1873-1939) – szkic do portretu'', [w:] P. Berdowski, B. Blahaczek (red.), ''Haec mihi in animis vestris templa. Studia Classica in Memory of Professor Lesław Morawiecki'', Rzeszów 2007, s.
* K. Królczyk, ''Ludwik Ćwikliński (1853-1942)'', [w:]
* {{Cytuj pismo |
{{Kontrola autorytatywna}}
|