Uprawnienia do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

UstawaUstawą z dnia 20 czerwca [[1992]] r. ''o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego'' (Dz. U. Nr 54, poz. 254, z późn. zm.), która obowiązuje 1 stycznia [[1993]] r., zniosłazniesiono obowiązujące uprzednio uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, przewidziane w dotychczasowych przepisach prawa oraz postanowieniach układów zbiorowych pracy{{r|interpelacja-emeryci}}. Nowy katalog ulg był z czasem modyfikowany{{r|isap}}.

''Ulgi ustawowe'' obejmujące transport kolejowy, i autobusowy, zarówno linie komercyjne, jak i publiczny transport zbiorowy (włącznie z komunikacją miejską, w której nie ma zastosowania ustawa o ulgach), wynikają również z innych polskich ustaw, np. [[Prawo o szkolnictwie wyższym|prawa o szkolnictwie wyższym]]{{r|gazeta}}. [[Organizator publicznego transportu zbiorowego|Organizatorzy]] komunikacji miejskiej muszą honorować pewną liczbę ulg ustawowych bez prawa do uzyskiwania z tego tytułu rekompensaty odz budżetu państwa, finansując ją pośrednio np. z rządowej [[Subwencja ogólna|subwencji ogólnej]] dla gmin lub przychodów własnych{{r|busy|gminy}}.

Wymiar ulgi jest podawany dla pasażera w formie procentowej. Przykładowo: ulga 51% dla studenta na przejazdy za biletami jednorazowymi i miesięcznymi pociągami osobowymi oznacza, że cena, którą musi zapłacić pasażer stanowi 4849% ceny biletu bez ulgi, a 51% tej ceny przewoźnik otrzyma z budżetu w formie rekompensaty{{r|NIK}}.